Podsumowanie dyskursów neoliberalnych dyskursy neoliberalne - odmiana rzekomych oczywistości: bycie kreatywnym itp. (oczywistości zmieniają się na przestrzeni lat). Zawsze związane są z tym co jest niedebatowalne i uważane za pewnik. - w naukach społecznych jest bardzo dużo nurtów, które próbują poddać dyskursy neoliberalne krytyce (przychodzą z różnych stron i w innych kwestiach mogą się wykluczać): *bardzo dużo zarzutów można odnaleźć w nurtach wywodzących się z marksizmu (orientacje neomarksistowskie - Bihr, Nowomowa neoliberalna). **kolejny nurt to myśl konserwatywna (neokonserwatywna myśl - polscy autorzy - Kołakowski [zaczynał jako marksista, marksista rewizjonista, później antymarksista i konserwatysta - bardzo wyraźne ukierunkowanie w późnym okresie] oraz eurodeputowany PiS - prof. Ryszard Legutko - Triumf człowieka pospolitego - zrównanie totalitaryzmu z liberalizmem. Idzie dalej i twierdzi, że liberalizm jest w swojej presji znacznie bardziej inwazyjny i groźni niż totalitaryzm przez swoją pozorną miękkość i niezauważalność reżimu, który za nim stoi. Można szukać tu pewnych źródeł np. Nowy wspaniały świat Huxsleya. Wybija się optyka orwellowska i huxsleyowska, która również usidla poprzez stosowanie przyjemności i zamaskowanie reżimu).
***myśl ponowoczesna (postmodernizm) - nie cała, ale jej część - związana z J. Baudrillardem - wskazuje na takie własności rzeczywistości ponowoczesnej, jak nieustanne anomalia: bezład, chaos, bez wyjścia, przypadkowość w gruncie rzeczy. Znakiem rozpoznawczym jest symulakrum - otaczające nas (nie otacza nas rzeczywistość, tylko otacza nas pewna iluzja rzeczywistości - w naszych czasach wszystko co nas otacza jest poddane wirtualizacji - nowa jakość, która pojawiła się przez to, że w toku rozwoju cywilizacji zachodniej społeczeństwa otoczyły się mnóstwem wyobrażeń - filmów, dzieł naukowych, dzieł plastycznych itp. - docieramy, tylko do pewnych wykreowanych wersji - nie mamy szans dotknąć czegoś naprawdę w obliczu natłoku doświadczeń, które są już zapośredniczone. W tej teorii rzeczywistość liberalna jest właśnie takim symulakrum - pieniądz jest kliknięciem na komputerze, sztuka jest tym, że ktoś spełnia wizerunek artysty. W świecie tym dominuje cała fala przekształceń, które powodują nieuchronną wirtualizację rzeczywistości - taką, z której będzie bardzo trudno wyjść. Różnica między tym co semiotyczne (jest w gruncie rzeczy puste, miałkie, nie ma dla nas nośnego znaczenia, wiąże się z wielkością informacji, z których nic nie wynika), warstwa symboliczna (sprawy, które nas poruszają, na której można budować więzi społeczne). Warstwa symboliczna zanikła według Baudrillarda.
****perspektywa Foucoltowska - perspektywa anarchistyczna - brak akceptacji dla jakiegokolwiek reżimu, każdy układ społeczny jest analizowany pod kątem ujarzmienia jednostek. Nie ma układu społecznego, który by nie osaczał, z jednej strony wytwarzanie podmiotów, ale już określonego typu (np. kreatywny przedsiębiorca, który myśli, że jest sprawczy, ale w gruncie rzeczy jest kontrolowany). N. Rose - rządzenie przez wolność - paradoksalne zarządzanie jednostkami poprzez poczucie autonomiczności jednostki, jej kreatywności, przedsiębiorczości itp. W pewnym stopniu w obiekcie krytyki optyka ta pokrywa się z wizją konserwatywną.
(…)
… znaczenie, jest to w pewnym sensie przykrywka dla czegoś zupełnie przeciwstawnego. Drugą cechą jest zacieranie znaczeń - sprzyjanie zatarciu podstawowych problemów). W obydwu aspektach Bihr twierdzi, że w neoliberalizmie jest podobnie równość = nierówność, wolny rynek = prymat monopoli (chowających się za zasłoną), własność (potencjalnie dostępna wszystkim uczestnikom) = masowe wywłaszczenie dużych części społeczeństw, pozbawianie ich własności, pauperyzacji, ostatnie z haseł - reforma = kontrreformacja (wycofanie się z pewnych osiągnięć cywilizacyjnych, np. z państwa socjalnego, regulacji prawnych łagodzących eksploatację). Podstawowe pojęcie składniki dyskursu neoliberalnego według Bihra zacierają sens, odsuwają nasz wzrok od najważniejszych kwestii np. od wyzysku - kapitał ludzki (każdy z nas powinien dbać o swój rozwój, zdobywać kompetencje, przez to stawać się coraz bardziej użytecznym i sprawnym) - pojęcie to zaciera rzeczywistość wyzysku. Kolejny przykład - obciążenia socjalne (zabezpieczenia socjalne) - kule u nogi, które trzeba zredukować w imię rozwoju gospodarki - sposób na maskowanie wyzysku. Ostatnimi przykładami są: dług publiczny oraz elastyczność. - neoliberalizm głosi wycofanie się państwa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)