To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Podstawowe pojęcia teorii wychowania: socjalizacja (pierwotna i wtórna), wychowanie (urabiające, przyzwalające i wyzwalające) samowychowanie
Socjalizacja- wpływ społeczny na jednostkę, który prowadzi do uzyskania przez tę właśnie osobę kompetencji do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym. Wpływ społeczny obejmuje ogół oddziaływań indywidualnych, zbiorowych dokonywanych na relacjach bezpośrednich lub za pośrednictwem wytworów ich pracy, dokonywanych w instytucjach społecznych, grupach formalnych i nieformalnych. Wpływy te mają modyfikować zachowanie jednostki.
Socjalizację zazwyczaj dzieli się na dwa poziomy:
socjalizację pierwotną
socjalizację wtórną
Socjalizacja pierwotna to proces, w którym uczymy się podstaw życia społecznego. Ma to miejsce w okresie dzieciństwa, kiedy to poznajemy zasady posługiwania się językiem, rozpoznajemy gesty, odczytujemy znaki i symbole, charakterystyczne dla naszego społeczeństwa czy grupy. Dla dziecka rodzice pełnią wówczas rolę przewodników, wprowadzających w trudny i zaskakujący świat.
Socjalizacja wtórna dotyczy późniejszego okresu życia, w którym to uczymy się określonych ról społecznych itp. przedszkolaka, ucznia, brata, matki, pracownika itp. socjalizacja wtórna uczy, jak wykorzystywać zdobyte w socjalizacji pierwotnej informacje.
Samowychowanie- proces kierowania własnym rozwojem; czynne ustosunkowanie się podmiotu do procesu własnego rozwoju, wyrażające się w regulowaniu własnego postępowania i działania według dobrowolnie przyjętych wzorów postępowania lub systemu wartości. Jest to świadome i celowe kierowanie sobą. Człowiek sam wybiera sobie cele i wartości. Aktywność samowychowawcza powstaje pod wpływem braku równowagi pomiędzy podmiotem a otaczającym światem, przede wszystkim zaś światem ludzi i stosunków między nimi. Nierównowaga występuje wówczas, kiedy jednostka odczuwa konflikt między pragnieniami a powinnościami, między zachciankami a normami regulującymi współżycie ludzkie. Może ona powstać również pod wpływem różnic dostrzeganych między „ja” idealnym a „ja” realnym. Nierównowaga wywołuje potrzebę regulowania swego stosunku z otoczeniem oraz potrzebę osiągnięcia w życiu wybranych wartości. Potrzeby te stają się punktem aktywności samowychowawczej. Strukturę samowychowawczą tworzą następujące elementy: - wybór wzoru (cel, który podmiot chce osiągnąć) - człowiek wytwarza idealne „ja” wzór osobowy, który chce osiągnąć - analiza sytuacji - podmiot wybiera wzór i dąży do jego osiągnięcia analizując różne sytuacje, w jakich go można realizować - autoocena - na obraz autooceny składają się: wiedza o sobie, normalne stany wewnętrzne, właściwości podmiotu, relacje między podmiotem a innymi ludźmi. Autoocena jest zjawiskiem zmiennym, człowiek podnosi jej poziom pod wpływem powodzeń udanego działania, zaś obniża poziom pod wpływem niepowodzeń.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)