To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
T. PLANOWANIE I MIERZENIE ZDOLNOŚCI PRODUKCYJNEJ.
POJĘCIE I MIARY ZDOLNOŚCI PRODUKCYJNEJ (WYDAJNOŚCI).
Zdolność produkcyjna - to maksymalna ilość produktu jaka może być wykonana w określonym czasie.
Wyróżnia się:
zdolność planowaną - określaną w fazie projektowania dla optymalnych warunków techniczno - organizacyjnych,
zdolność efektywna - wielkość produkcji jakiej można się spodziewać w realnie występujących warunkach techniczno - organizacyjnych,
produkcja rzeczywista różna od planowanej lub efektywnej określa całkowitą liczbę produktów uzyskanych w określonym przedziale czasu.
Zdolność produkcyjna w przypadku jednorodnej produkcji wyraża się w jednostkach naturalnych (sztukach, kg, osobach).
W przypadku niejednorodnej produkcji wykorzystuje się jednostki przeliczeniowe lub zagregowane (np. standardowy produkt, wartość produkcji).
Mierniki zdolności bazują na analizie nakładów (np. liczbie maszyn, liczbie łóżek w szpitalu), ale powinny odnosić się również do wyników odnoszonych do określonego przedziału czasu.
Zdolność produkcyjną można ustalić dla pojedynczych stanowisk, większych komórek (gniazd, linii, wydziałów) a nawet całych zakładów.
W komórkach o strukturze technologicznej, tj. składających się z jednorodnych komórek, zdolność produkcyjna równa jest sumie zdolności wszystkich komórek.
W strukturach przedmiotowych, tj. grupy różnorodnych współpracujących komórek, zdolność produkcyjną ustala się w oparciu o tzw. wąskie gardła (ogniwo/komórkę o najmniejszej zdolności).
A - wąskie gardło, na podstawie którego ustalamy
przepustowość
Zd = 300 Zd = 100
Ze zdolnością produkcyjną związane są 3 następujące miernik:
stopa wykorzystania = produkcja rzeczywista zdolność planowana
sprawność = produkcja rzeczywista
zdolność efektywna
produktywność = wielkość produkcji uzyskana z jednostki zasobu (np. z jednego stanowiska, 1m2 powierzchni produkcyjnej, jednostki zużytej energii, jednostki zainwestowanego kapitału)
PLANOWANIE JEDNOSTKI PRODUKCYJNEJ.
Celem planowania zdolności jest sprostanie w dłuższym okresie przewidywanemu popytowi.
Planowanie zdolności przeprowadza się:
w horyzoncie długookresowym (co najmniej kilkuletnim) w trakcie uruchamiania zakładu, dalszej jego rozbudowy lub redukcji potencjału produkcyjnego (są to decyzje strategiczne);
w horyzoncie średniookresowym (umownie rocznym) w trakcie opracowywania programu produkcji - zagregowanego planu produkcji;
(…)
… oszacowanie popytu. Stosuje się tu odpowiednie metody prognozowania, które ogólnie dzieli się na:
jakościowe - stosowane w przypadku braku danych ilościowych, np.:
metoda delficka - grupy ekspertów opracowuje kolejno prognozy popytu,
badania rynkowe (testy, ankiety),
wykorzystywanie analogii cyklu życia produktu,
ilościowe - opierają się na szeregach czasowych przedstawiających kształtowanie się sprzedaży w okresach poprzednich. Przy stosowaniu tych metod w oparciu o oryginalny szereg czasowy próbuje się oszacować:
średni poziom popytu w kolejnych okresach,
trend, tj. zmiany w dłuższym okresie,
sezonowość, tj. zmiany popytu w ciągu 1 roku,
cykl, tj. zmiany w popycie w okresie dłuższym niż rok; powyżej lub poniżej trendu,
składnik losowy.
Najbardziej znane metody prognozowania ilościowego to metody:
średniej ruchomej - wartość popytu ustala się jako średnią z 3 ostatnich miesięcy,
wygładzania wykładniczego, w której prognozę ustala się jako średnią ważoną z ostatnio sporządzonej prognozy i wyniku najnowszej obserwacji popytu.
Na poziomie strategicznego planowania zdolności wykorzystuje się głównie metody jakościowe oraz metody pozwalające na ustalenie długookresowego trendu.
Metody ilościowe stosuje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)