To tylko jedna z 11 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
...Helena Radlińska ( 1879 – 1954 )
Chciała wzmocnić poziom edukacji dla tych , nie mieli do niej dostępu. W 1905 roku uciekła z zesłania na Sybir i osiadła w Krakowie , kierowała tam „Towarzystwem Uniwersytetu Ludowego” . W 1908 r. Wydała podręcznik pt. „Praca Oświatowa” , a w 1909 r. Wzięła udział w „II Polskim Kongresie Pedagogicznym” . Tam wysłuchuje referatu Zygmunta Baryckiego i na ten referat odpowiada kontr-referatem „Podstawy wychowania narodowego”. Podkreśla w nim , że przyznanie wszystkim prawa do oświaty nie jest równoznaczne z jego urzeczywistnieniem. Lata 1905 – 1925 to I okres działalności H.Radlińskiej. W 1925 r rozpoczyna się II okres działalności. Radlińska zamieszkuje w Warszawie i staje na czele studium pracy społeczno – oświatowej wolnej wszechnicy polskiej. Wydaje dzieła:
„ Stosunek wychowawcy do środowiska społecznego” ( 1935 )
„Społeczne przyczyny powodzeń i niepowodzeń szkolnych” ( 1937 )
Są to prace znaczące. Radlińska burzy mit , że tylko czynniki biologiczne mają wpływ na inteligencję dziecka.
Lata 1945 – 1952 , to III okres działalności Heleny Radlińskiej. Wówczas podejmuje pracę na Uniwersytecie Łódzkim i kieruje katedrą pedagogiki społecznej...
...Pedagogika społeczna i psychologia społeczna w środowisku człowieka biorą pod uwagę przede wszystkim środowisko wychowawcze. Pogląd Radlińskiej na temat znaczenia środowiska w znaczeniu jednostki podtrzymywany jest przez Wroczyńskiego, Irenę Lepalczyk, Izdebską , Trępałę , Theissa i Annę Przecławską. Podtrzymują oni zdanie
Radlińskiej , że środowisko jest miejscem rozwoju nieskrępowanej jednostki. Według Theissa Przecławskiej środowiskiem wychowawczym człowieka jest nie tylko to , co się dzieje w jego najbliższym otoczeniu , ale również to , co dociera do niego dzięki przekazowi pośredniemu , oraz pod postacią skutków działań politycznych i gospodarczych Autorzy Ci wskazują na nowe rysy współczesnego środowiska wychowawczego:
Rysy współczesnego środowiska wychowawczego:
1) Nakładanie się wymiarów: lokalnego i globalnego przy rozpatrywaniu wpływów
wychowawczych.
2) Wielowymiarowość środowiska , które jest zarówno źródłem i celem edukacji.
3) Eksponowanie warstwy aksjologicznej ujawniającej się przede wszystkim w wizji człowieka , którego cechuje odpowiedzialność , świadomość możliwości i ograniczeń , pragmatyzm , tolerancyjność , postawa aktywna i twórcza w warunkach kształtowania demokracji...
(…)
…
europejskim, a zatem miejsce zamieszkania nie jest związane z określoną przestrzenią ale z
tym czy daje mu ona odpowiedni komfort psychiczny materialny, czy zapewnia mu określone
standardy życia. Zgodnie z koncepcją Pierre Bourdieu w warunkach kultury globalnej
zmienia się zawartość posiadającego przez jednostkę kapitału kulturowego. Pierre Bourdieu
zakłada, że w społ. Występuje uniwersalizacja kulturowych arbitralności grupy dominującej.
Zakłada też, że głównym pasem transmisyjnym dominujących wartości jest edukacja, zaś rolą
instytucji edukacyjnych jest organizowanie dostępu do kultury.
W społeczeństwach nowoczesnych kultura grupy dominującej określana jest mianem
kultury wysokiej- elitarnej, zaś kultura grup podporządkowanych określana jest mianem
kultury niskiej. W przypadku globalnej jednostki głównym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)