To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ZAJĘCIA VIII - PEDAGOGIKA POZYTYWIZMU WARSZAWSKIEGO - R. WROCZYŃSKI ( DZIEJE OŚWIATY POLSKIEJ 1795 - 1945) : Postulaty pozytywistów warszawskich, by wychowanie przesycić zasadami „trzeźwości” i „utylitaryzmu” zyskały pewien rezonans społeczny, co znalazło wyraz w próbach nowego ukierunkowania teorii i praktyki wychowawczej. Najbardziej znamiennym wyrazem trzeźwej i utylitarnej orientacji myśli wychowawczej była rozprawa Edwarda Bogdanowicza o ideałach młodzieży, zamieszczona w 1882 w „Przeglądzie Pedagogicznym”.
Na łamach „Przeglądu Pedagogicznego” propagowano szkoły zawodowe, techniczne, rzemieślnicze i handlowe. Podawano obszerne sprawozdania ze szkół technicznych organizowanych przez towarzystwa dróg żelaznych: nadwiślańskiej, warszawsko - terespolskiej, warszawsko - wiedeńskiej, bydgoskiej. Podkreślano rolę tych szkół, które miały na celu przygotowanie ludzi uzdolnionych do spełniania „drugorzędnych czynności technicznych na drogach żelaznych”. Podawano informacje o szkołach rzemieślniczych technicznych, szkołach ludowych oraz zakładach przysposobienia zawodowego za granicą.
Pedagogika pozytywizmu warszawskiego miała charakter przede wszystkim publicystyczny, jej założenia wyrastały z obiektywnych warunków i potrzeb kraju. Wokół pozytywistycznych programów wychowawczych skupił się spory zastęp postępowej inteligencji, o różnych kierunkach specjalizacji: publicystów, pisarzy, ludzi nauki. Działalność pedagogiczna niektórych z nich była jedynie przejawem ubocznych zainteresowań, świadcząc o żywotności programów oświatowych pozytywizmu warszawskiego.
1. Henryk Wernic (1829 - 1905): W jego pismach odzwierciedlają się wpływy i skomplikowana sytuacja przeobrażeń społecznych zachodzących w okresie długiego życia autora. Utrata wzroku uniemożliwiła mu odegranie większej roli w okresie rozkwitu pedagogiki mieszczańskiej w Królestwie w końcu XIX wieku i przyczyniła się do pewnego zapomnienia i usunięcia w cień tego płodnego około połowy XIX wieku pisarza pedagogicznego, prekursora mieszczańskiej myśli pedagogicznej w Polsce.
Po ukończeniu gimnazjum najpierw pracował w Zarządzie Komunikacji Lądowych i Wodnych, następnie, po 1851, uzyskał stanowisko nauczyciela języka polskiego i geografii w szkole realnej w Warszawie. Wykształcenie swoje uzupełniał w drodze samokształcenia. Praca nauczycielska skierowała jego zainteresowania w kierunku pedagogiki, a pierwszą książką pedagogiczną, z którą zaznajomił się tuż przed objęciem obowiązków nauczycielskich, była Chowanna Trentowskiego. Po paroletniej pracy w gimnazjum (1851 - 1856) uczył prywatnie w zamożnych dworach ziemiańskich, po czym w 1861 wyjechał do Paryża, w celu dalszego kształcenia się. Z Paryża udał się do Anglii, gdzie przez parę lat był nauczycielem w zakładzie męskim w Guilden Hall koło Londynu. Następnie - po krótkim pobycie w kraju - udał się do Drezna, gdzie pracował jako prywatny nauczyciel w dość licznym w owym czasie środowisku Polonii drezdeńskiej. W Dreźnie rozpoczął również własną twórczość pedagogiczną.
(…)
… europejskiej myśli pedagogicznej. On pierwszy spopularyzował u nas w obszernym studium poglądy czołowego przedstawiciela pedagogiki utylitarnej Herberta Spencera, upowszechnił podstawowe założenia psychologii Aleksandra Baina, przełożył na język polski Ogólne zasady pedagogiki Fryderyka Dittesa.
5. Aleksander Głowacki (Bolesław Prus) (1847 - 1912):
Przywiązywał większą wagę do swej pracy społeczno…
… literaturze pedagogicznej pracami pionierskimi.
2. Aleksander Świętochowski (1849 - 1939):
Herold pozytywizmu, nie jest pedagogiem sensu stricto. W obfitej jego spuściźnie piśmienniczej znajdują się jednak liczne prace poświęcone zagadnieniom oświaty i wychowania. Dotyczą one zarówno spraw pedagogiki, którą żywo interesował się w okresie swoich studiów w Lipsku, jak i szerszych zagadnień, oświaty i polityki…
….
Głównym przedmiotem jego zainteresowań są jednak społeczne problemy wychowania. Są to: 1) rewizjonizm w stosunku do systemu tradycyjnych sądów i instytucji wychowawczych, walka z reliktami feudalizmu oraz 2) poszukiwanie takich środków i metod wychowania, które by wzmocniły i utrwaliły kształtujący się w Królestwie kapitalistyczny układ stosunków społeczno - ekonomicznych.
Początek lat 70…
… te są następujące:
Zdolność do wielkiej pracy, która czyni ludzi użytecznymi, a zarazem - wielkiej energii, która pozwoli wytrwać w życiowym wyścigu;
Umysł logiczny i realny, który doskonale oceniając rzeczy ziemskie nie odwracałby się od rzeczy nieziemskich;
Uczucie optymistyczno - altruistyczne: optymizm bowiem jest najpotężniejszym orężem przeciw troskom życiowym, zaś altruizm czyli życzliwość dla bliźnich…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)