To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Henryk Wernic (1829 - 1905): W jego pismach odzwierciedlają się wpływy i skomplikowana sytuacja przeobrażeń społecznych zachodzących w okresie długiego życia autora. Utrata wzroku uniemożliwiła mu odegranie większej roli w okresie rozkwitu pedagogiki mieszczańskiej w Królestwie w końcu XIX wieku i przyczyniła się do pewnego zapomnienia i usunięcia w cień tego płodnego około połowy XIX wieku pisarza pedagogicznego, prekursora mieszczańskiej myśli pedagogicznej w Polsce.
Po ukończeniu gimnazjum najpierw pracował w Zarządzie Komunikacji Lądowych i Wodnych, następnie, po 1851, uzyskał stanowisko nauczyciela języka polskiego i geografii w szkole realnej w Warszawie. Wykształcenie swoje uzupełniał w drodze samokształcenia. Praca nauczycielska skierowała jego zainteresowania w kierunku pedagogiki, a pierwszą książką pedagogiczną, z którą zaznajomił się tuż przed objęciem obowiązków nauczycielskich, była Chowanna Trentowskiego. Po paroletniej pracy w gimnazjum (1851 - 1856) uczył prywatnie w zamożnych dworach ziemiańskich, po czym w 1861 wyjechał do Paryża, w celu dalszego kształcenia się. Z Paryża udał się do Anglii, gdzie przez parę lat był nauczycielem w zakładzie męskim w Guilden Hall koło Londynu. Następnie - po krótkim pobycie w kraju - udał się do Drezna, gdzie pracował jako prywatny nauczyciel w dość licznym w owym czasie środowisku Polonii drezdeńskiej. W Dreźnie rozpoczął również własną twórczość pedagogiczną.
W 1868 zapadł na ciężką chorobę oczu, która doprowadziła go do utraty wzroku. W 1869 powrócił z Drezna na stałe do Warszawy. Pomimo utraty wzroku nie przestał żywo interesować się naukami pedagogicznymi.
Jego twórczość pedagogiczna służy przede wszystkim potrzebom wychowania w domu . Temu celowi poświęcone są dwie prace Wernica: Przewodnik wychowania (1868) i Praktyczny przewodnik wychowania (1891). Przewodnik wychowania - w dziele tym Wernic roztrząsał różnorodne kwestie pedagogiczne, przy czym głównym ośrodkiem zainteresowań autora jest oddziaływanie wychowawcze środowiska rodzinnego. Problemy wychowania w szkole omówił jedynie na marginesie tych rozważań. Przede wszystkim interesowało go zagadnienie swoistych zadań wychowawczych domu w stosunku do dzieci i młodzieży uczęszczającej do szkoły. Najistotniejszym czynnikiem wychowania jest miłość. „Miłość, posłuszeństwo i poczucie obowiązku - oto trzy główne czynniki czynu moralnego, przy ich pomocy dziecię pomału przystępuje do używania wolności, a przyzwyczajenie i przykład to siły wychowawcze, za pomocą których rodzice kierują tymi czynnikami. Miłość jest podwaliną moralnego bytu towarzystwa ludzkiego. Miłość jest źródłem wszelkiej moralności, a stąd pierwotną i zasadniczą siłą każdego wychowania”. Budzenie w dziecku miłości najpierw w stosunku do otoczenia rodzinnego, następnie do wspólnoty narodowej i ogólnoludzkiej stanowi zasadniczy cel wychowania.
(…)
… formułowanych po 1863 przez pozytywistów warszawskich.
Celom „ulepszenia praktycznego wychowania” służy wydany w 1891 Praktyczny przewodnik nauczania. Przeznaczony jest również dla rodziców i wychowawców, i zawiera obszerniejszy wykład psychologii wychowawczej i rozwojowej, uzasadnia konieczność dostosowania metod wychowawczych do faz rozwojowych dzieci i młodzieży. Poradnikiem dla rodziców jest też popularna broszura Wychowanie dziecka włącznie do lat sześciu (1881).
Od chwili ukazywania się „Przeglądu Pedagogicznego” - tj. od 1882 - Wernic był stałym członkiem zespołu redakcyjnego i autorem licznych artykułów. Poza kilkoma większymi rozprawami były to drobniejsze artykuły o charakterze instrukcyjno - metodycznym, poświęcone głównie zagadnieniom moralnego wychowania dzieci i młodzieży. Miały one krzewić wśród…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)