Pedagogika postmodernizmu (ponowoczesności)
- całościowy stan współczesnej kultury i cywilizacji uwzględniający codzienne zachowania ludzi dominujące wzory myślenia i postępowania, sztuka, polityka, religia
Istotą tych przemian było postawienie jednostkowego człowieka ponad wszelką tradycję, ponad wszystkimi instytucjami, normami moralnymi, obyczajowymi. Specyfiką jest silne akcentowanie jednostki. - także w modernizmie. W modernizmie zadaniem każdego było szukanie intersubiektywnej odpowiedzi na 3 postawione pytania:
Na ile człowiek potrafi obiektywnie poznać i zrozumieć rzeczywistość?
W jaki sposób powinien postępować?
Do czego powinien ostatecznie zmierzać?
System ten opiera się na nowych, utopijnych ideologiach.
Jedną z cech jest promowanie nowych utopijnych wizji ludzkiego szczęścia.
Te utopie są reakcją na rozczarowanie utopiami, które miały miejsce w epoce modernizmu.
Nie liczą się tradycje, analiza rzeczywistości - brak wartości, pustka.
Postmodernizm zagościł również w pedagogice.
Postmoderniści uważają, że granica między kulturą wysoką i kulturą popularną ulega zatarciu.
Panuje tu swoboda, manipulowanie cytatami, dowolność, nie istnieją autorytety, wzorce.
Według postmodernistów WYCHOWANIE to nauczanie postaw. (Rodzic - Dziecko, Nauczyciel - Uczeń)
Odrzuca się urabianie wychowanka, a wzorce zachowań są czerpane z różnych popularnych tekstów, subkultur, młodzieżowej symboliki.
Postmoderniści twierdzą, że pedagogika nie jest nauką nieomylną, nie ma również pewności co do jej prawdziwości, czy aktu naukowego poznania.
Postmoderniści odrzucają koncepcję rzeczywistości społecznej, typowej dla przeszłości.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)