. Główny zarys myśli Barbara Skarga w Granicach historyczności rozważa przyczyny powstania nowej formacji intelektualnej w filozofii; pytając o źródła ich powstawania i przemian. Dla historyka etyki jest to fundamentalna kwestia, co powoduje , że „nagle” zaczynamy inaczej myśleć, mówić innym językiem, interesować się zgoła czymś innym, tworzyć nowe dzieła i nowe filozofie. „Na tę zmianę -wyjaśnia autorka- składa się niezmiernie skomplikowany proces, który idzie równolegle, ale nie tym samym tempem (…). Jednocześnie w teoretycznym myśleniu starych mistrzów (…) zaczynamy dostrzegać jakieś nieścisłości (…) zaczyna się destrukcja systemu, która się pogłębia . Dodajmy, że myśl ludzka porusza się do przodu, na drodze przemian, których skutków i znaczenia nie jesteśmy w stanie przewidzieć. U jednych budzą one popłoch i pragnienie ucieczki na wyspy szczęśliwe, gdzie oczekują spokoju i ładu. Inni z radością, czy wręcz z euforią witają wszytko to, co nowe, krytyczne wobec tradycji i obiecujące kolejne wyzwolenie. Toteż obok radykalnej krytyki, postmodernizm spotyka się z pełną akceptacją i pozytywną oceną. Tymczasem historyk skazany jest na heglowską sowę Minerwy, by z perspektywy czasu opisać , wyjaśnić i scharakteryzować dany nurt w nawiązaniu do dwóch kategorii: trwałości filozofii i zmienności jej konkretnych formacji. Kulturowy i intelektualny nurt zwany postmodernizmem obejmuje tak różne dziedziny jak: psychologię i socjologię, kulturoznawstwo i antropologię, sztukę, literaturę, architekturę czy muzykę, a także ontologię, estetykę i etykę. Tworzą one rozgałęziony labirynt myśli, koncepcji, idei, które raz się ze sobą krzyżują, a innym razem rozgałęziają. Post-nowoczesność przejawia się w wielu poglądach, terminach, procesach ,w zróżnicowanych kontekstach i znaczeniach: jako nowoczesny dyskurs, krytyka, postawa, teoria, styl i charakter bycia, zabawa, pastisz. Z oczywistych względów stan ten wpływa na trudności związane z próbą ustalenia czym jest postmodernizm i jakie porusza problemy. Samowiedza postmodernistów, wyrażająca się w ich przekonaniach, poglądach, drogach rozwoju, sposobie, w jaki uprawiają filozofię, odwołuje się do różnych źródeł i inspiracji. Musimy przy tym pamiętać o tym, że wielość szkół i kierunków filozoficznych, jakie rozwinęły się w XX wieku, bezpośrednio mają wpływ zarówno na świadomość filozoficzną postmodernistów jak i na ich bardzo rozbudowany i wielowątkowy warsztat badawczy. Ogólnie, przedmiotami zainteresowania postmodernistów są obok filozofii, obszar przemian cywilizacyjno-kulturowych, a także sytuacja współczesnej sztuki i literatury. Aktywność postmodernistów nie ogranicza się do komentarzy czy analizy krytycznej związanej z tymi obszarami, ale występuje także w postaci konkretnych działań, programów i manifestacji.
(…)
… uczuć, tożsamość. W tym ujęciu dostrzega się i bada indywidualne możliwości autokreatywne, a nie ustanawia uniwersalne reguły moralne. Demokracja liberalna staje się społecznym, cywilizacyjnym i komunikatywnym tłem dla tego estetycznego przesłania. Postmoderniści przyjmują, podobnie jak Arystoteles, że etyka jest częścią polityki. Z tą różnicą, że polityka jest traktowana jako źródło solidarności…
…, obiektywność i normatywność etyki utraciły swój pierwotny sens. Etyka wpisana w kulturę masową i standardy demokracji liberalnej etyka nie odkrywa uniwersalnych reguł moralnych opartych o nadrzędne kategorie dobra i zła. Na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat uległy one nie tylko banalizacji, ale też jakościowej dewaluacji. ”Współczesne rozumienie dobra i zła wiążę się ściśle z trzema kategoriami…
… się radykalny nihilizm i relatywizm, wskazując na dwa śmiertelne ciosy, jakie zadali tradycyjnej etyce. Dotyczą one z jednej strony zanegowania obiektywnych reguł etyki i możliwości ich racjonalnego uzasadnienia, a z drugiej został zakwestionowany podmiot w swoim wymiarze metafizycznym. W konsekwencji tych dekonstrukcyjnych zabiegów etyka nabrała nowego charakteru jako otwarta refleksja nad stylem i estetyczną…
…. Za autorem wymieńmy je po kolei: 1/utrata poczucia różnicy miedzy dobrem a złem, a co zatem idzie banalizacja zła, 2/ utrata różnicy między sacrum a profanum, 3/utrata poczucia różnicy między tragedia a tragicznością. Zamazywanie różnicy miedzy jednym a drugim członem opozycji, jest cechą naszej współczesnej kultury. Pozostały te same pojęcia, idee, kategorie, ale inaczej je dzisiaj rozumiemy i doświadczamy…
…, której podlegają, pewnemu rozmyciu, które nie pozwala na ich jednoznaczne zdefiniowanie. W tej sytuacji powinno się dostrzec obok strat, także pewne pożytki, co też autor czyni .Dlaczego doszło do tego przewartościowania w obrębie wspomnianych trzech obszarów? Postmoderniści często odwołują się do granicznego doświadczenia dla historii i filozofii XX wieku, jakim był Holocaust. Pytanie, zadane przez Adorna…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)