To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Patrystyka
Filozofia chrześcijańska powstała w wyniku próby przedstawienia i uzasadnienia w sposób rozumowy podstawowych tez wiary (o jedynym Bogu osobowym, niezmiennym, wiecznym, różnym i odrębnym od świata materialnego; o Bogu, który ten świat stworzył, utrzymuje go w istnieniu i nim kieruje; o człowieku złożonym z ciała i nieśmiertelnej duszy, upadłym i odkupionym przez Syna Bożego, który się wcielił w historycznego Chrystusa), za pomocą pojęć utworzonych przez dotychczasowe systemy filozofii gr. Dla tych celów filozoficzna myśl chrześc. adaptowała niektóre poglądy filozofii platońskiej (pogląd o istnieniu świata idealnego i jego wyższości nad światem materialnym), arystotelizmu (pojęcie Boga jako pierwszej przyczyny i celu świata), stoicyzmu (pojęcie boskiego logosu, który przenika i ożywia świat), nawet sceptycyzmu, który głosił nieufność wobec poznania rozumowego (Augustyn), jakkolwiek większość myślicieli chrześc. zakładała rozumność objawienia, czyli zgodność wiary z rozumem i poznawalność prawd objawionych (Orygenes, Grzegorz z Nyssy).
Głównym ośrodkiem rozwijającej się myśli chrześc. na Wschodzie była Aleksandria ze swoją słynną szkołą katechetyczną, na Zachodzie zaś Rzym i kolonie afrykańskie. Okres ten nazywa się okresem patrystyki (od pater - ojciec), bowiem ówczesnych myślicieli i obrońców chrześcijaństwa nazywano Ojcami Kościoła.
Panteizm
(gr. „wszystko Bogiem”) Kierunek filozoficzny, który utożsamia Boga ze wszechświatem. Chociaż sam wyraz pojawia się po raz pierwszy dopiero w roku 1709, panteistyczne (lub na pozór panteistyczne) systemy myśli są przynajmniej tak stare, jak hinduizm.
doktryna wiecznie żywa w różnych systemach filozoficznych, najbardziej go rozwinęła filozofia neoplatońska. Pewien rodowód panteizmu wywodzi się z kultów solarnych, astralnych, politeizmu, ideologii ekologicznych. Pomijamy panteizm starożytny. W pewnym sensie do powstania nowożytnego panteizmu przyczyniła się astronomie, idee Kopernika w De revolucionibus dały nowy obraz świata. Świat jawił się jako nieskończony, ale nieskończoność jest atrybutem Boga. Bóg jest nieskończenie wielki. Powstaje więc pytanie: czy nieskończony świat równy jest nieskończonemu Bogu?, czy świat posiada cechy boskie, czy mogą istnieć dwie nieskończoności? W ten sposób B. Spinoza chcąc uniknąć sprzeczności w postaci istnienia dwóch różnych nieskończoności Boga i świata, twierdzi, że istnieje tylko jedna nieskończona wszechogarniająca substancja - Deus sive natura - Bóg czyli natura. „Cokolwiek istnieje jest w Bogu i nie może bez Boga ani istnieć, ani być pojęte, kult Boga to kult natury". Panteizm jest monizmem, różnym od metafizycznego materializmu. Panteizm jest to więc doktryna uznająca albo tożsamość świata i Boga, albo nadrzędność Boga względem świata, albo nadrzędność natury względem Boga.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)