To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Patogeneza i epidemiologia
Ze względu na fakt, iż w odniesieniu do zaburzeń osobowości większość badań przeprowadzono nad osobowością dyssocjalną (inaczej: psychopatią czy osobowością nieprawidłową) , w tym jedynie zakresie-w porównaniu do innych postaci klinicznych tzw.swoistych zaburzeń osobowości-dysponujemy licznymi, aczkolwiek różnej wartości danymi.
W przybliżeniu ocenia się, że osobowość dyssocjalna występuje u około 3%populacji i 3-10 razy częściej u mężczyzn niż u kobiet, zaś wśród więźniów odsetek ten wynosi 20-70%.
Częstsze występowanie osobowości dyssocjalnej u mężczyzn nie znalazło dotychczas przekonywającego wyjaśnienia głównie dlatego, że do dziś nie znamy genezy tej formy zaburzeń osobowości.
Pomijając odmienność poglądów przedstawicieli różnych kierunków psychiatrii dynamicznej (np.psychoanalityków) , panuje raczej powszechne przekonanie o uwarunkowaniach wrodzonych albo dziedzicznych, chociaż koncepcja dziedziczna-środowiskowej etiopatogenezy osobowości dyssocjalnej ma również swoich licznych zwolenników.
Wyniki badań genetycznych, prowadzonych za pomocą analizy rodowodowej porównywania bliźniąt jednojajowych i dwujajowych lub techniki badań adopcyjnych, sugerują zależność występowania osobowości dyssocjalnej od czynników dziedzicznych, ale w badaniach rozpatruje się jedynie zachowania antyspołeczne jako główne kryterium diagnostyczne tego rodzaju zaburzeń osobowości i nie udało się ich wyraźnie metodologicznie oddzielić ud wpływu zmiennych środowiskowych.
Z tych samych powodów niewiele wniosły także badania nad nieprawidłowościami chromosomów płciowych i autosomalnych oraz poziomem testosteronu.
Okazało się, że jedynie mężczyźni z genotypem XYY i jednocześnie bardzo wysokim poziomem testosteronu przejawiają wyraźną skłonność do zachowań agresywnych, ale poza tym nie spełniają żadnych kryteriów diagnostycznych osobowości dyssocjalnej.
Uwarunkowania wrodzone osobowości dyssocjalnej, rozumiane jako różnego typu uszkodzenia układu nerwowego w okresie płodowym lub okołoporodowym, sprowadza się najczęściej do hipotetycznych zmian "mikroorganicznych"w ośrodkowym układzie nerwowym, jakie mają być odpowiedzialne za jego opóźnione dojrzewanie.
Jest to próba łączenia dawnych koncepcji opóżnionego rozwoju układu nerwowego w psychopatii, popartych późniejszymi obserwacjami samorzutnej poprawy zachowań antyspołecznych wraz z wiekiem (tj.około 40, rż.) , z poglądami o organicznej etiologii osobowości dyssojalnej.
Liczne grono zwolenników dziedziczna-środowiskowej patogenezy osobowości dyssocjalnej zwraca natomiast uwagę na istotne znaczenie-oprócz predyspozycji genetycznych-takich uwarunkowań, jak czynniki społeczno-kulturowe i ekonomiczne, patologia struktury rodzinnej, a przede wszystkim zaburzenia relacji rodzice-dziecko.
(…)
… z różnymi postaciami zaburzeń osobowości stanowią 5-8%wszystkich zgłaszających się po pomoc do lekarzy różnych specjalności oraz 7,4-50%osób hospitalizowanych w szpitalach psychiatrycznych, przy czym procentowo mężczyzn jest wszędzie 3-3 razy więcej.
Podawane dane mają jedynie charakter orientacyjny, gdyż w poszczególnych badaniach stosowano różne kryteria i metody diagnostyczne.
W przeciwieństwie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)