To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Krasowski. Notatka składa się z 2 stron.
3. Państwo a związki wyznaniowe w modelu powiązania System powiązania - powstał w 380 r. w cesarstwie rzymskim, gdzie chrześcijaństwo było religią państwową. 3.1 Cezaropapizm - (IV-XI w.) od 380 r. chrześcijaństwo było w rzymie religią państwową; ściśle zespolił ją z państwem cesarz Justynian: odtąd cesarz uważany był za głowę kościoła i namiestnika Chrystusa, zwoływał sobory, którym przewodniczył podczas obrad, zatwierdzał podjęte uchwały. Biskupi i inni duchowni otrzymywali liczne przywileje i uczestniczyli aktywnie w realizacji f-cji państwowych. Władze świeckie aktywnie wykonywały f-cje religijne. Administracja kościelna traktowana była jako część państwowej. Organizację i wykonywanie kultu regulowały ustawy. Ius sacrum zawierało się (właściwie ;) w ius publicum. Zmodyfikowaną wersją cezaropapizmu był karoliński system kościoła państwowego z IX-XI w. Główną cechą była jedność religii i przymus wyznawania jej przez wszystkich poddanych. Władcy karolińscy dążyli do podporządkowania sobie kościoła, uważali się za obrońców kościoła, przyznawali sobie uprawnienia ustawodawcze, jurysdykcyjne i administracyjne w wewn. sprawach kościoła. Władca sankcjonował prawo kościelne, tworzył biskupstwa i opactwa. Władcy karolińscy otrzymywali godność cesarską z rąk papieża ale jednocześnie byli jego zwierzchnikami jako władcy świeckiego panującego w utworzonym w 754 r. państwie kościelnym. 3.2 Papocezaryzm (teokratyzm, hierokratyzm) Papocezaryzm (XII- XVI w.) ukształtował się w średniowieczu, założenia: wszystkie ludy, które łączy religia chrześcijańska tworzą jedno uniwersalne państwo chrześcijańskie; państwo to utożsamiane jest z kościołem, na jego czele stoi Bóg i papież, w związku z czym to do nich należy pełnia władzy- Dictatus Papae 1075 r. : papież ma nie tylko pełnię władzy kościelnej ale i świeckiej, książęta i cesarz są mu winni posłuszeństwo, papież może zdetronizować cesarza. Konkordat Wormacki z 1122 r. - kompromis między cesarzem a papieżem, określał sprawy podlegające jedynie papieżowi ale nie powstrzymywał go od ingerowania w sprawy świeckie. „Unam sanctam” - bulla papieża Bonifacego VIII głosiła, że w Europie istnieje jedna owczarnia i jeden pasterz, w ręku papieża spoczywają dwa miecze (władza świecka+kościelna); władzę duchowną wykonuje kościół bezpośrednio natomiast władzę świecką w interesie kościoła wykonują władcy. Papocezaryzm zakładał, że kościół jest jedyną organizacją uprawnioną do określania sfery swego działania. Głoszono wyższość prawa kościelnego nad świeckim a w razie ich kolizji prawo świeckie uznawano za nieważne. Duchowni nie podlegali prawu i sądownictwu państwowemu. Na państwo nakładano obowiązek służenia ramieniem kościołowi. Kościół wyrażał zgodę na koronację władców, mógł ich usuwać.
(…)
… ale nie powstrzymywał go od ingerowania w sprawy świeckie. „Unam sanctam” - bulla papieża Bonifacego VIII głosiła, że w Europie istnieje jedna owczarnia i jeden pasterz, w ręku papieża spoczywają dwa miecze (władza świecka+kościelna); władzę duchowną wykonuje kościół bezpośrednio natomiast władzę świecką w interesie kościoła wykonują władcy. Papocezaryzm zakładał, że kościół jest jedyną organizacją uprawnioną…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)