Krasowski. Notatka składa się z 3 stron.
Systemy relacji państwa i kościoła. 1) Powiązanie państwa i religii . Sięga czasowo do Cesarstwa Rzymskiego. Poprzez cezaropapizm (wyraźna dominacja państwa, np. ostatnie wieki Cesarstwa Rzymskiego, Cesarstwo Bizantyjskie, łącznie z ingerencją państwa w sprawie dogmatów, brak jakiegokolwiek rozdziału między sacrum i profanum) i papocezaryzm (okres ogromnej przewagi papieża, kościoła w Europie teoria dwóch mieczy- władzy państwowej i kościelnej; obydwa dzierży papież), charakterystyczny dla średniowiecza, kiedy występowały państwa teokratyczne (hierokratyczne). Zrodzony w XVI w. system supremacji (gdzie na czele Kościoła stawał władca państwa),wynikający z powstania kościołów narodowych (anglikańskiego, kalwińskiego, luterańskiego) sprawił, że chrześcijaństwo straciło monopol na władzę. Prowadziło to do konfliktów z Kościołem Katolickim, sekularyzacji dóbr kościelnych, widocznego wzmocnienia władzy świeckiej w państwach, gdzie zwyciężyła reformacja. Jednak również państwa, które pozostały katolickie (Austria, Francja), przyjęły system supremacji w XVII w., aby uniemożliwić hierarchom kościelnym przesadną ingerencję w sprawy państwa. Prowadziło to do kolejnej skrajności- ogromnej ingerencji władców w religię.
2 )Rozdział państwa i kościoła . Idea zapoczątkowana w Oświeceniu. Wynikała z określenia Praw Człowieka I Obywatela, do których zalicza się przecież wolność sumienia i wyznania. Głosiła odchodzenie od teorii, że każde państwo musi posiadać religię panującą. Pierwszym krajem wprowadzającym rozdział państwa od kościoła są Stany Zjednoczone, uznając w pierwszej poprawce do konstytucji, że państwo nie może ingerować w wyznanie obywateli. Wiek XIX przynosi w Europie postulat umożliwienia swobodnego wyboru religii i zapewnienia wolności wyznania, nie narzucania żadnych poglądów.
Państwa wyznaniowe
Konfesyjne otwarte- określające co prawda religię państwostosujcwą, ale nie sankcjonujące w Żden sposób wyznawania innych religii
Konfesyjne zamknięte- sankcjonujące nieprzestrzeganie religii państwowej.
Państwami wyznaniowymi są na dzień dzisiejszy w Europie państwa protestanckie (Anglia, Norwegia) a także greckokatolicka Grecja. Zalicza się je jednak do konfesyjnych otwartych.
Państwami konfesyjnymi zamkniętymi są państwa Islamu, uznające wyznanie muzułmańskie za jedyne dopuszczalne, przy zakazie wyznawania jakiejkolwiek innej religii. W państwach najbardziej ortodoksyjnych (Arabia Saudyjska, Afganistan) odejście od wiary muzułmańskiej może być ukarane prawnie karą śmierci.
O tym, czy państwo jest wyznaniowym czy świeckim, decyduje konstytucja, która określa, czy jakaś religia jest państwowa, tradycyjna, panująca. Są jednak różne aspekty obecności religii w obszarze publicznym (np. krzyż w parlamencie, duszpasterstwo w armii, nauczanie religii w szkołach publicznych,).
(…)
… państwa i religii nie mamy na myśli oddzielania społeczeństwa od religii, a oddzielenie instytucji religijnych i państwowych, w celu zachowania ich autonomii. W historii 200 lat prób rozdziału państwa i religii odróżnia się cztery główne systemy: amerykański, francuski, niemiecki i radziecki.
System amerykański- w porządku prawnym prawa federalnego trudno znaleźć normy prawa wyznaniowego, nie odnoszą…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)