IDEE UNIWERSALNE: CEZAROPAPIZM CESARZ WSCHODNIORZYMSKI (BIZANTYJSKI): Bizancjum - inaczej imperium Romajów, istniało 395-1453, na czele stał cesarz z tytułem basileus (od VII w.) cesarz bizantyjski - władca absolutny, źródło prawa, najwyższy sędzia, zwierzchnik administracji, wódz naczelny, namiestnik Boga na ziemi z tytułem „trzynastego apostoła”, władza cesarza - uniwersalna i impernialna, obejmowała cały świat i wszystkich chrześcijan, podlegali mu wszyscy władcy, cesarz był głową Kościoła, podlegało mu pięciu patriarchów kościoła chrześcijańskiego, cesarza wybierali: wojsko, Senat i lud, rządził w teorii dopóki Bóg nie odebrał mu delegacji do rządzenia, w praktyce upadał wraz z przewrotem pałacowym CESARZ FRANKOŃSKI (KAROLIŃSKI): pierwszy był Karol Wielki, przyjął koronę cesarską z rąk papieża Leona III w 800 roku; jego tytuł Konstantynopol uznał w 812 roku koronacja - dokonywał jej papież, miała charakter namaszczenia, dzięki temu królowie tytułowali się władcami z bożej łaski - władza powierzana im była przez Boga funkcje cesarza jako zwierzchnika kościoła - mianował dostojników kościelnych, czuwał nad moralnością duchownych, walczył z pogaństwem, organizował akcje misyjne, ograniczało go tylko prawo boskie - gdyby je złamał, poczułby negatywne konsekwencje prawa oporu - Kościół miał prawo obłożenia niewygodnego cesarza ekskomuniką - klątwą kościelną - pozbawiającą go władzy i wyłączającą go z chrześcijan
CESARZ NIEMIECKI: Otton I w 962 roku przyjął z rąk papieża Jana XII koronę csarską, związał ją do 1806 roku z I Rzeszą, od tej pory niemieccy królowie tytułowali się cesarzami, a ich państwo było cesarstwem uniwersalizm ottoński - później nazwany cesarskim uniwersalizmem niemieckim - prezentowali go Otton I, II i III; dążąc do podporządkowania sobie całego świata chrześcijańskiego: cesarz miał być symbolem jedności europejskiej, władcą wielu krajów i ludów, sukcesorem imperium rzymskiego, mieli wizję państwa ogólnoświatowego; rządził w sprawach świeckich i duchownych, a w sprawach duchownych jego pomocnikiem był papież uniwersalizm późniejszy - następcy Ottona III dążyli do wzmocnienia Rzeszy kosztem innych państw, powodowało to prowadzenie wojen sąsiedzkich, zdobywali kolejne ziemie władza cesarska - cesarstwo uznawano za cesarstwo rzymskie i chrześcijańskie, potem też za święte cesarstwo rzymskie, cesarz zaś był panem świata, władza jego pochodziła od Boga - skoro 1 Bóg, to i jeden cesarz, jedno państwo boże; tezę tę uzasadniano uznając cesarstwo za schedę po imperium rzymskim, która musi być nasladowana i kontynuowana, cesarz był jedynym źródłem prawa i sprawiedliwości, władza ta obejmowała wszystkich ludzi, uniwersalizm cesarski zanikł w XIVw.
(…)
… i królewskiej, sędzią najwyższym, upadek tej doktryny datuje się na XIV wiek (niewola awiniońska i wielka schizma zachodnia)
spór o inwestyturę - spór kościoła z cesarstwem o sposób obsadzania urzędów kościelnych (nie chcieli tam ludzi świeckich i protestowali przeciwko formie nadawania tych urzędów), spór zakończył się konkordatem wormackim (pomiędzy Henrykiem V a Kalikstem II w 1122 roku); dokonano podziału…
…, to i jeden cesarz, jedno państwo boże; tezę tę uzasadniano uznając cesarstwo za schedę po imperium rzymskim, która musi być nasladowana i kontynuowana, cesarz był jedynym źródłem prawa i sprawiedliwości, władza ta obejmowała wszystkich ludzi, uniwersalizm cesarski zanikł w XIVw.
PAPOCEZARYZM (PAPALIZM):
reformy kościelne - zapoczątkowane w klasztorze w Cluny w X w.: usunięto symonię (sprzedaż urzędów); nikolaizm…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)