To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ćwiczenia 6,7
Obowiązywanie i stosowanie umów międzynarodowych
Podstawową zasadą jest pacta sunt servanda. Nie wiadomo jakie jest źródło tej zasady. Podstawą obowiązywania traktatów jest Art. 26-27 Konwencji Wiedeńskiej. Zasada pacta sunt servanda kształtowała się stopniowo. Była obecna w prawie wewnętrznym od starożytności. W prawie międzynarodowym została zapisana w XVIII w. w Koncepcji Świętości Umów i Nierozerwalności Traktatów. Po raz pierwszy w dokumencie prawno-międzynarodowym została sformułowana [ta zasada] 18 I 1871r. w Deklaracji Londyńskiej w sprawie Świętości Umów:
Państwo nie może zwolnić się ze stosowania traktatu, ani zmienić jego postanowień, inaczej jak tylko za zgodą układających się stron, osiągniętą przez przyjazne porozumienie.
Obecnie zasada ta składa się z 3 elementów - dwóch pozytywnych i jednego negatywnego:
Każdy będący w mocy traktat wiąże dwie strony i powinien być wykonywany w dobrej wierze Zakaz jednostronnego zwalniania się z wykonywania umowy międzynarodowej
Zakaz powoływania się na prawo wewnętrzne dla usprawiedliwiania niewykonywania umowy międzynarodowej W jednym przypadku państwo będzie mogło powołać się na prawo wewnętrzne:
Państwo nie może powoływać się na to, że jego zgoda na związanie się traktatem jest nieważna, ponieważ została wyrażona z pogwałceniem postanowienie jego prawa wewnętrznego dotyczącego kompetencji do zawierania traktatów, chyba że to pogwałcenie było oczywiste i dotyczyło normy jego prawa wewnętrznego o zasadniczym znaczeniu.
Kiedy uznaje się, że pogwałcenie postanowienia jest oczywiste:
Pogwałcenie jest uznane za oczywiste w wypadku, gdy jest obiektywnie widoczne dla każdego państwa uczestniczącego w danej sprawie zgodnie z normalną praktyką i w dobrej wierze.
Umowa międzynarodowa może być stosowana w czterech płaszczyznach:
Temporalna (czas)
Miejscowa (terytorium)
Podmiotowa
Przedmiotowa
Zakres temporalny
Zagadnienie dotyczące zakresu temporalnego poruszane jest w Artykule 28 Konwencji Wiedeńskiej. Wyraża go zasada lex retro non agit.
Umowa będzie stosowała się do zdarzeń od momentu jej wejścia w życie, nie od momentu wejścia w życie poprzedniej umowy.
Zakres miejscowy
To zagadnienie porusza Art. 29 Konwencji Wiedeńskiej. Traktat wiąże państwo w odniesieniu do całego jego terytorium, na któro składają się:
Ziemie terytorialne
Przestrzeń powietrzna (do 90km - powyżej mogą znajdować się już orbity niektórych satelitów)
(…)
…
Art. 50 KW - przekupstwo. Przekupstwo przedstawiciela państwa, może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. Może przybrać formę korzyści majątkowej lub osobistej.
Podstawy nieważności bezwzględnej
Art. 51 KW - przymus wobec przedstawiciela państwa
Art. 52 KW - przymus wobec państwa. Chodzi tu o przymus rzeczywisty. Obejmuje vis major (siłę wyższą) oraz element strachu
Doktryna Stimsona - zakaz uznawania nabytków terytorialnych zdobytych siłą Art. 53 KW - sprzeczność z istniejącą ius cogens (normą bezwzględnie obowiązującą)
Ius cogens - norma przyjęta i uznana przez społeczność międzynarodową państw jako całość za normę, od której żadne odstępstwo nie jest dozwolone i które może być zmienione przez późniejszą ius cogens:
Jest przyjęte przez większość państw
Ma charakter absolutny
Przykłady: zakaz…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)