Orientalizm
E. Said - wyróżnia się trzy znaczenia:
Opisowy - związany z dyscyplinami naukowymi, badania nad kulturą, historią i językiem orientu.
Sposób myślenia oparty na przekonaniu o ostniejącej różnicy między wschodem, a zachodem. Zakłada, że istnieją cechy należące do pewnego porządku rzeczy. Wschód, orient, jest całościowo odmienną cywilizacją. To znaczenie (różnice) jest podstawą ścisłego rozumienia orientalizmu.
Zachodni sposób dominowania zwłaszcza poprzez procesy komunikacyjne, poprzez postrzeganie orientu. Jest to władcza, dominująca postawa wobec orientu, pokazywana w tym, co mówimy, jak widzimy i jak przedstawiamy orient. Jest to ściśle związane z dominacją ekonomiczną i polityczną zachodu nad orientem. Orientalizm w ścisłym znaczeniu Saida jest sposobem postrzegania orientu i jego komunikowania. Obraz ten jest wyższościowy, pokazuje przekonanie o dominacji kultur zachodnich, różnice orientu postrzegane są jako braki. To znaczenie opiera się na:
Niezdolność do rozwoju - orient jest zacofany cywilizacyjnie, sam z siebie nie jest rozwojowy, trzeba wnieść tam narzędzia z zachodu, by ten mógł zacząć się rozwijać.
Brak samowiedzy, trafnego obrazu samego siebie. To zachód musi powiedzieć orientowi, czym on jest. Nie potrafią się sami reprezentować, muszą być reprezentowani.
Orient jest cywilizacją nieokiełznaną, opartą na emocjach, namiętnościach i nie jest to zaletą.
Emocjonalność kobieca - oparta na seksualności, przyciąganiu, dzikiej namiętności, pięknie.
Emocjonalność męska - wizerunek dzikiego, rozszalałego tłumu, który pała chęcia zabijania. Działa w grupie i pragnie krwi. Są to głównie mężczyźni, dzicy, nieumyci i niebezpieczni. Opiera się na impulsach i podłożu biologicznym.
Brak rozsądku, kalkulacji i rozumu w przestrzeni publicznej, który skutkuje brakiem demokracji i tyranią.
Dwoistość - albo orientu powinniśmy się bać, albo powinniśmy go ujarzmić. Orient nie jest zatem partnerem, lecz zakładnikiem nierównej relacji.
Orientalizacja samego siebie - Said mówi o zjawisku w krajach orientu, gdzie część tych społeczeństw gardzi swoją własną kulturą, przeszłością, mają jeszcze bardziej pogardliwy stosunek do własnej kultury, niż zachód. Część z nich uważa orient za kulturę zacofaną, emocjonalną i neizdolną do reprezentowania się. Można ich nazwać elitami symbolicznymi, które przejęły zewnętrzny punkt widzenia o własnej kulturze.
Orientalizm stał się modnym poglądem, który często stosowano do opisu zjawisk niezwiązanych z orientem [Todorov - opis Bałkanów itp.]. Chodzi o analizę wytworzenia się obrazu kultury postrzeganej przez zachód jako zacofanej, dzikiej.
Wolff „Wymyślanie Europy Wschodniej”
(…)
…, czyli utrzymujące się wpływy kultury zachodniej w obcych kulturach bez zrozumienia, o co w nich chodzi. Wiąże się z wpisywaniem przemian w Trzecim Świecie lub w kulturach wywodzących się z TŚ w porządek/model rozwojowy zachodu. Wpisywanie ich w jedną historię. Postkolonialne pojmowanie historii - w historii są pewne fazy, my jesteśmy na wyższym poziomie, tamte kultury są o kilka faz zacofane.
Ewa Thompson - mówiła…
…, który często stosowano do opisu zjawisk niezwiązanych z orientem [Todorov - opis Bałkanów itp.]. Chodzi o analizę wytworzenia się obrazu kultury postrzeganej przez zachód jako zacofanej, dzikiej.
Wolff „Wymyślanie Europy Wschodniej” - stworzony i powtarzany obraz Europy wschodniej, która traktowana jest jako coś gorszego, zacofanego pod każdym względem.
Janion „Niesamowita słowiańszczyzna” - poddaje analizie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)