To tylko jedna z 11 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WYKŁAD 12 i 13
EUROPEJSKA STRATEGIA OCHRONY PRZYRODY
CZĘŚĆ I Europejska strategia ochrony przyrody - sieć Natura 2000
Koncepcja utworzenia sieci ekologicznej Natura 2000 zrodziła się na początku lat 90 minionego wieku. Początkowemu etapowi prac nad nią sprzyjała atmosfera coraz pełniejszego rozumienia idei integracji ochrony przyrody z najróżnorodniejszymi dziedzinami życia społecznego i gospodarczego.
Momentem przełomowym dla zjednania zwolenników tej idei zdają się być treści wyrażane m.in. przez naukowców i polityków w trakcie:
- Szczytu Ziemi (Rio de Janeiro 1992),
- na konferencji w Mastricht (1993),
- a w konsekwencji również przez ministrów środowiska Europy w „Paneuropejskiej Strategii Różnorodności Biologicznej i Krajobrazowej” (Sofia 1995), (Indykiewicz 2003).
Zgodnie z filozofią wyrażoną w deklaracji Dyrektoriatu Generalnego ds. Środowiska Unii Europejskiej - system ochrony przyrody Natura 2000 ma być:
„Zbudowany na szacunku dla różnych istot - i ta różnorodność czyni ją bogatą. Różnorodność biologiczna naszego kontynentu powinna być zawsze traktowana z szacunkiem. Zachowanie tego naturalnego dziedzictwa jest zadaniem bliskim sercu wielu Europejczyków”.
Idea programu Natura 2000 oparta jest na tradycyjnych metodach ochrony (ochrona obszarowa i gatunkowa) najwartościowszych i najbardziej reprezentatywnych dla naszego kontynentu ekosystemów wraz z współtworzącymi
W zamierzeniu Natura 2000 ma stać się ogólnoeuropejską siecią obszarów przyrodniczo cennych wyłonionych w metodycznie spójnym procesie waloryzacji zarówno przestrzeni, jak i znaczenia przyrodniczego poszczególnych gatunków roślin i zwierząt.
Warunkiem sine qua non gwarantującym utworzenie, a następnie skuteczne chronienie elementów tworzących sieć Natura 2000 jest włączenie się w ten proces społeczności lokalnych.
Podstawę utworzenia systemu obszarów chronionych europejskiej sieci ekologicznej Natura 2000 stanowią dwa akty prawne, każdy w randze dyrektyw.
Jest to:
- Dyrektywa Rady nr 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 roku - w sprawie ochrony dzikich ptaków (zmienionej dyrektywami: 981/854/EWG, 85/411/EWG, 86/122/EWG, 91/244/EWG oraz 94/24/EWG) nazywana powszechnie Dyrektywą Ptasią
- Dyrektywa Rady nr 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 roku - w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory (zmienionej dyrektywą 97/62/EWG), nazywana również Dyrektywą Siedliskową lub Dyrektywą Habitatową.
Dyrektywa Ptasia
Dyrektywa Ptasia (Directive on the Conservation of Wild Birds) jest traktatem, którego sygnatariusze zobowiązują się do tego, iż będą ściśle wywiązywać się z określonych przez nią celów oraz podejmą niezbędne działania legislacyjne, ochronne, kontrolne i monitoringowe dla realizacji jego zapisów.
(…)
… ochrony i jej skutków, a w razie wykazanej przez tę kontrolę niskiej skuteczności działań ochronnych - modyfikowanie stosowanych metod.
Niezwykle istotnym postanowieniem Dyrektywy jest obowiązek ochrony siedlisk ptaków. Ochrona ta obejmuje:
- ze względu na rodzaj terytorium: lądy (wraz z wodami śródlądowymi) i europejskie obszary mórz,
- ze względu na charakter wykorzystywania przez ptaki: lęgowiska…
… w GIOŚ - Głównym Inspektoracie Ochrony Środowiska). Istniejące struktury Państwowego Monitoringu Środowiska (PMŚ) oraz Krajowego Punktu Kontaktowego umożliwiły utworzenie krajowej struktury EIONET i włączenie się w program pracy realizowany przez Europejską Agencję Środowiska - EEA.
Jednym z zadań, w którym Polska obecnie uczestniczy, jest tworzenie europejskich sieci monitoringu powietrza EUROAIRNET oraz monitoringu wód śródlądowych EUROWATERNET. Europejska Agencja Środowiska buduje te sieci w celu zapewnienia reprezentatywnych, wiarygodnych danych o jakości wód i powietrza w Europie. Proces ten odbywa się równolegle zarówno w krajach członkowskich Unii, jak i w krajach ubiegających się o członkostwo, w oparciu o kryteria i wymagania opracowane przez Europejską Agencję w ścisłym związku z nowymi ramowymi…
… istotna dla zachowania dziedzictwa przyrodniczego Europy
System CORINE łączy w sobie trzy niezależne działy informacyjne, tj.:
- banku danych CORINE-biotopes
- krajowych banków danych administracji państwowej i służb ochrony przyrody
- banków danych nauk przyrodniczych i społecznych organizacji pozarządowych (NGOS).
Jednym z celów programu CORINE-biotopes było wyłonienie ostoi przyrodniczych o znaczeniu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)