Ontologia i antropologia Heideggera
Martin Heidegger (1889 - 1976), filozof niemiecki, uważany za jednego z najwybitniejszych filozofów współczesnych. Studiował we Fryburgu badeńskim teologię, filozofię, historię i matematykę. W 1914 uzyskał doktorat i został asystentem Husserla na uniwersytecie we Fryburgu. Poglądy filozoficzne Heideggera kształtowały się pod wpływem teologii katolickiej, neokantyzmu, egzystencjalizmu Kierkegaarda, immoralizmu Nietzschego oraz - co najważniejsze - Heidegger był uczniem Husserla, którego fenomenologię rozwijał według własnego projektu. Poza krótkim okresem, gdy był profesorem na uniwersytecie w Marburgu, całe swoje życie naukowe spędził we Fryburgu badeńskim, gdzie otrzymał katedrę po Husserlu w 1928 r. W 1933 r. Heidegger wstąpił do partii narodowosocjalistycznej i przyjął od nazistów urząd rektora Uniwersytetu we Fryburgu. Doświadczenie z narodowym socjalizmem trwało niespełna rok i rzuciło cień na autorytet Heideggera, mimo iż z jego strony dość szybko nastąpiło opamiętanie się. Po niespełna roku, złożył rezygnację z urzędu rektora, nigdy nie popierał hitlerowskiego rasizmu, polityki eksterminacji narodów i wojennego awanturnictwa. W odpowiedzi na brak pełnego poparcia ze strony Heideggera, władze hitlerowskie poddały go pewnym szykanom. W latach 1945-51, ze względu na dwuznaczną postawę wobec nazizmu, Heideggera obejmował zakaz działalności dydaktycznej. Najważniejszym dziełem Heideggera była wydana w 1927 r. książka pt. „Bycie i czas”. Z innych jego prac warto wymienić tytuły: (a) Was ist Metaphysik (1929), (b) Kant a problem metafizyki (1929, wyd. pol. 1989), (c) List o humanizmie (1947) (d) Nietzsche (t.1-2, 1961). Poglądy Heideggera ukształtowały się przede wszystkim pod wpływem fenomenologii Husserla. U Husserla metoda fenomenologiczna służyła poszukiwaniom źródeł wiedzy i prawdy, czyli była podporządkowana celom teoriopoznawczym, natomiast u Heideggera filozofia podjęła kluczowy w/g niego problem w postaci tzw. „Seinsfrage” (pytanie o byt), czyli - mówiąc inaczej - u Heideggera fenomenologia przerodziła się w ogólną teorię bytu, pytającą o to, czym jest byt i dlaczego w ogóle cokolwiek istnieje? Podstawowym pytaniem filozofii stała się możliwość rozumienia bycia. Jednak analiza ontologicznego pytania o bycie bytu w ogóle poprowadziła Heideggera do filozofii człowieka jako jednostki, ponieważ to właśnie konkretne jednostki miały szukać odpowiedzi na pytania dotyczące bycia bytu w ogóle. Dlatego tym, co musiało poprzedzić zrozumienie bytu w ogóle, stało się zrozumienie bycia człowieka, czyli zrozumienie bycia tzw. „Dasein”. Człowiek, będąc częścią bytu w ogóle, jest w najdogodniejszej sytuacji, aby rozumiejąc własną egzystencję, rozumieć sens wszelkiego istnienia. Byt ludzki dawał Heideggerowi nadzieję dostępu do bytu w ogóle, dlatego jego analiza poprzedzała filozofię bytu. Celem Heideggera stało się ujawnienie pierwotnej sytuacji człowieka w świecie, aby następnie wychodząc od tej sytuacji, zbudować, a właściwie - zrekonstruować wiedzę o bycie jako takim.
(…)
…), nie zrealizowali swych pierwotnych planów, które polegały na tym, że przejście do antropologii filozoficznej (filozofii człowieka jako jednostki) miało być zabiegiem tylko chwilowym, pozwalającym jedynie wypracować dobrą wyjściowa podstawę dla ogólnej teorii bytu, do której zamierzali szybko powrócić. Nie udało się to żadnemu z przedstawicieli fenomenologicznego egzystencjalizmu.
Sam Heidegger subiektywnie…
… wszystko, na co można i wypada się odważyć, pilnie zważa na wszelkie wybijające się wyjątki. Każda przewaga zostanie po cichu zniwelowana. Wszystko, co głębokie, zostanie z dnia na dzień wygładzone do postaci dawno znanej. Banał, przeciętność, niwelacja ujawniają się jako sposoby bycia pod mianem „opinii publicznej” wywierającej ogromny wpływ na jednostkę.
„Się” jest przyczyną tego, że człowiek popada w życie nieautentyczne…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)