To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
HEIDEGGER
Prace zebrane to ok. 150 tomów. Za życia opublikował tylko „bycie i czas” oraz „Kant a problem metafizyki”. Miał za sobą studia teologiczne, krytyk chrześcijaństwa.
Krytyka dotychczasowej filozofii
Sama intencja rozwiązywania problemów przez filozofię jest już wypaczeniem. Filozofia nie jest dziedziną służebną wobec życia. Ontologia zapomina czym ma się zajmować. Fenomenologia Husserla również jest krytykowana (nie bierze pod uwagę Da-sein - faktycznego jestestwa). Heidegger próbuje łączyć inspirację Husserlem i Arystotelesem.
Heidegger chce uczynić życie fundamentem filozofowania. Faktyczność życia jest tym, poza co nie da się wyjść. Jesteśmy związani ze swoją faktycznością, swym czasem. Filozofia próbuje wychodzić poza to. Śmiałość tej filozofii polega na odwołaniu się do założeń, które do tej pory wszelkie filozofowanie wykluczają - zwrot ku hermeneutyce. Do naszego życia mamy dostęp hermeneutyczny - zazwyczaj trzymamy przed sobą maskę, aby się samych siebie nie przestraszyć. Życie jest mgliste, dzięki hermeneutyce faktyczności wyostrza się.
Da-sein - byt tu oto, jestestwo
Sein - Bycie
Cała dotychczasowa filozofia zajmowała się tym, co nam dostępne, tym co nam się jawi.
Pytania o bycie
Bycie jest czymś niedefiniowalnym, nie jest bytem. W każdym naszym odnoszeniu się do bytu zawiera się pewna zagadka. Żeby się zajmować czymkolwiek trzeba w sensie logicznym zrozumieć znaczenie „być”. Fundamentalne pytanie filozofii. Na oczywistość w kwestii podstawowych pojęć filozoficznych nie można się powoływać. Bez tej kwestii ontologia pozostaje ślepa. To pytanie jest związane zawsze z tym, kto je stawia - za każdym razem jest to pytanie o swe własne bycie. Bycie jest dostępne z perspektywy tego, kto o nie pyta. Jestestwo to byt tego, kto rozumie bycie. Heidegger uważa, że Da-sein jest wyrazem redukcji ontologicznej, która akceptuje nasz status bytowy. Da-sein jest każdy człowiek, który rozumie bycie.
Do tej pory filozofia była zapominaniem o sobie, o filozofującym. Filozoficznie największą doniosłość mają problemy filozofującego - co nie oznacza jednak psychologizowania.
Egzystencjalna analityka „desein”. Cała dotychczasowa ontologia to ontologia rzeczy a nie jestestwa. Cel analizy egzystencjalnej to znaleźć pośród różnych sposobów bycia rozumienia bycia.
Nawiązanie do fenomenologii Husserla
Heidegger był uczniem Husserla. Jego dzieło opiera się na fenomenologii i zarazem ją przekształca. Przejmuje od Husserla zasadę powrotu do rzeczy samych - u Heideggera - do źródeł naszego istnienia. Fenomenologię traktuje jako drogę, metodę, nie wyznacznik przedmiotu badań (u Husserla - transcendentalnej świadomości).
(…)
….
Filozofia Heideggera - humanizm źródłowy lub antyhumanizm (jak chcą postmoderniści). Człowiek nie sprowadza się do jednego z gatunków bycia. Heidegger - sprzeciw wobec techniki (sztuczne nawozy niczym się nie różnią od komór gazowych) - jednowymiarowość spojrzenia na ówczesny świat „świat staje się bezświeciem”.
…
… którego nie dało się pytać. Heidegger musi wykroczyć poza świadomość [świadomość nie może samo znaleźć w sobie racji swego istnienia]. Husserl opiera się na przedsądach ontologicznych typowej dla całej filozofii. Należy pytać o samą możliwość spotkania podmiotu z przedmiotem. Husserl pozostał kartezjanistą.
Rewolucja sposobu myślenia polega na przejściu od świadomości do Dasein. Problem Heideggera…
… się przeformułować pytanie o bycie w sposób jeszcze bardziej pierwotny, źródłowy. Cały czas wierzy w moc początku. Pytanie o bycie przestaje się już łączyć z podmiotowością, nawet transcendentalną. Samo bycie zmusza nas do poszukiwania bycia.
Głównym rysem naszej epoki jest nihilizm. Z jednej strony odchodzi od bycia, z drugiej stwarza szansą na zrozumienie bycia. Zwrot Heideggera polega na odejściu od wiązania…
… nas, które nas stawia w uprzywilejowanym świetle, lecz nic nam nie zawdzięcza - metafora oświeconego przez światło człowieka.
- sam termin „ontologia” to pewna postać metafizyki. Takiej, która pomija bycie, nie dociera do tego, co w myśli pierwszej. Geneza tego odstępstwa sięga czasów Platona i Parmenidesa. Istotę tego myślenia wyznaczył właśnie Parmenides, który wg Heideggera wyprzedził późniejszych następców…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)