To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ogólna charakterystyka fenomenologii
Jako kierunek filozofii współczesnej fenomenologia pojawiła się w pierwszych latach dwudziestego wieku w Niemczech i - podobnie jak powstała w tym samym czasie filozofia Bergsona we Francji - była także krytyczną reakcją na rozpowszechnione kierunki filozoficzne o charakterze empirystycznym i naturalistycznym (pozytywizm, scjentyzm, pragmatyzm). Swoją samodzielną drogę na polu filozofii inicjator fenomenologii, Edmund Husserl (1859-1938), podobnie jak wcześniej Kartezjusz, Kant czy Bergson, rozpoczął od krytyki stanu nauki i filozofii, jaki zastał na przełomie XIX i XX wieku. Husserl odrzucił wszystkie modne na przełomie wieków kierunki filozoficzne i metody badania oraz interpretacji świata, które - jego zdaniem - prowadzą do relatywizmu i sceptycyzmu, a nie do prawdy bezwzględnej i powszechnie obowiązującej. Uznał, że ówczesne nauki szczegółowe oraz wspierająca je filozofia stanowią ziarna rozkładu w kulturze europejskiej.
Wokół osoby i działalności naukowej Husserla zgromadziła się dość liczna grupa współpracowników i kontynuatorów jego poglądów, którą nazwano szkołą Husserla lub szkołą fenomenologów. Początkowo szkoła rozwijała się w dwóch ośrodkach niemieckich: w Getyndze (wokół Husserla) i w Monachium (wokół osoby Maxa Schelera); później zwolennicy metody fenomenologicznej pojawili się w innych krajach, np. we Francji, Stanach Zjednoczonych, krajach Beneluksu i w Polsce, gdzie do dzisiaj istnieje prężne grono fenomenologów (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie). Obok Husserla, wybitnymi przedstawicielami fenomenologii byli: M. Scheler, N. Hartmann, A. Pfänder, M. Geiger, A. Reinach, E. Stein, R. Ingarden (polski filozof) i in. Fenomenologia wywarła duży wpływ na wiele innych kierunków filozoficznych XX wieku, zwłaszcza na egzystencjalizm, neotomizm, personalizm chrześcijański, jak również na hermeneutykę i współczesną filozofię języka. Fenomenologia w poważnym stopniu wpłynęła również na sposób badania zjawisk kulturowych przez różne nauki szczegółowe; dotyczy to na przykład badań zjawisk z zakresu sztuki, religii, moralności i in.
2. Husserl i jego metoda fenomenologiczna
Edmund Husserl urodził się w Prostějowie na Morawach. Kształcił się początkowo w Lipsku, uczęszczając na wykłady z matematyki, fizyki, astronomii i filozofii; później przeniósł się na wydział filozoficzny uniwersytetu w Berlinie, gdzie studiował matematykę i filozofię; następnie udał się do Wiednia, gdzie słuchał wykładów filozofa Franciszka Brentano, które odegrały największą rolę w rozwoju intelektualnym Husserla, ponieważ ostatecznie określiły jego zainteresowania w kierunku filozoficznym. Do najważniejszych prac Husserla należy zaliczyć: (a) Badania logiczne (1901/2), (b) Filozofia jako ścisła nauka (1910/11), (c
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)