To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład 4 (11.03.2008) Oczekiwania mesjańskie w Izraelu. Punktem wyjścia tych oczekiwań jest panowanie króla Dawida, króla bardzo religijnego, cieszącego się błogosławieństwem Boga. Dawid postanowił wybudować Bogu dom. (2Sm 7). Spodobało się to Bogu, jednak ze względu na to, że Dawid był człowiekiem wojny, który ma ręce nieczyste od krwi Bóg nie chce by on wybudował tę świątynię. Dom Boży buduje więc syn Dawida, Salomon. 2 Sm 7,12-14 (!) hebr. hekal - pałac, świątynia
świątynia - dom Boży
Bóg przyjmuje propozycję i składa obietnicę.
Ponieważ Dawid obiecuje zbudować Bogu dom, to Bóg też składa taką obietnicę, obiecując Dawidowi dom - czyli dynastię, z której wyjdzie potomek, którego panowanie nie przeminie.
Księgi Samuela powstają w VI wieku, podczas niewoli babilońskiej.
Dawid żyje w X wieku przed Chr. Po jego śmierci tron obejmuje Salomon, jednak po Salomonie królestwo zostaje podzielone. Królestwo północne upada już w VIII wieku, królestwo judzkie (dawidowe) przetrwało do wieku VI. Upadło z powodu niewierności i poszło do niewoli babilońskiej. (Prorocy mówią, że po Salomonie żaden król nie spełnił oczekiwania narodu.) I dopiero kiedy izraelici są w niewoli przypominają sobie o Bożych obietnicach. Kiedy Babilończycy zostają pokonani przez Parsów, izraelici odzyskują prawie wszystkie swoje prawa - prócz jednego - nie mogą mieć swojego króla.
Oczekiwania mesjańskie polegają więc na oczekiwaniu na własnego króla, tymczasem obietnice te wciąż nie mają spełnienia.
Poł. II wieku - wojny machabejskie, prześladowania religijne - Żydzi po IV wiekach odzyskują wolność, jednak koronę i tron przejmują Machabeusze, którzy nie są z dynastii dawidowej. Pod koniec I wieku władzę zdobywa Herod, który nie jest Żydem. Po Herodzie Judea staje się prowincją rzymską. W czasach Jezusa oczekiwania mesjańskie, oczekiwania na swojego króla są bardzo silne. W rozumieniu nacjonalistycznym Żydzi oczekują politycznego zwycięstwa, królestwa ziemskiego. Na tle tych oczekiwań należy umieścić to, co Ewangeliści mówią o Jezusie. Jezus sam siebie nigdy nie nazywa Mesjaszem, co więcej, On zabrania tak siebie nazywać (Mk 1,25.34;5,35-43)
Tego typu zachowanie nazywamy sekretem mesjańskim . (nakazywanie milczenia, ukrywanie swojej godności mesjańskiej).
Ten sposób zachowania odzwierciedla sytuację historyczną Jezusa. Jezus nie podziela tych oczekiwań politycznych, nie chce być królem politycznym.
Jezus jednak rzeczywiście jest zapowiadanym mesjaszem, jednak w wydaniu religijnym, nie politycznym. Jezus nie nazywa nigdzie siebie mesjaszem, nazywa się wielokrotnie Synem Człowieczym.
Hebr. syn człowieczy - potocznie
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)