To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Karpacz. Notatka składa się z 2 stron.
Założenia i przedstawiciele uniwersalistycznego nurtu zarządzania. PRZEDSTAWICIELE: Weber, Fayol Nurt ten brał pod uwagę potrzeby efektywności i wydajności, ale też stosunki międzyludzkie (dbałość o pracownika, lepsze warunki pracy) WEBER zaproponował idealną biurokrację jako sprawnie działającą administrację, która posiada: przepisy, procedury, planowanie. Potrzebne są jasne procedury działania. FAYOL uważał, że najważniejszym uzdolnieniem kierownictwa niższego szczebla jest uzdolnienie techniczne, a wyższego szczebla, uzdolnienie administracyjne. Określił też zasady zarządzania i podział pracy, autorytet, dyscyplinę, wynagrodzenia, centralizację, stałość personelu, inicjatywa. NURT UNIWERSALISTYCZNY skupiał się przede wszystkim na organizacji procesów zarządzania nie tylko w gospodarce, ale również w administracji państwowej, sądownictwie, szkolnictwie itd. Nurt pośredni pomiędzy inżynierskim i humanizacyjnym. Liderem tego nurtu był francuski klasyk H. Fayol. Wśród wybitnych przedstawicieli należy wymienić M. Webera, A. Bogdanowa i H. Emersona, a wśród Polaków E. Hauswalda. Naukowa organizacja troszczyła się o wydajność warsztatu produkcyjnego i robotnika. Druga gałąź klasycznego kierownictwa - klasyczna teoria organizacji - wyrosła z potrzeby wyszukania wskazań dla zarządzania tak złożonymi organizacjami, jak fabryki. HENRI FAYOL (1841-1925) Uważamy Fayola za założyciela klasycznej szkoły kierowania nie, dlatego, żeby był pierwszym, który badał postępowanie kierowników, lecz dlatego, że był pierwszym, który je przepraktykował. Uważał, że dobra praktyka kierownicza układa się w pewne wzory, które można zidentyfikować i analizować. Na tej podstawie opracował zarys spójnej doktryny zarządzania. Był inżynierem - górnikiem, przepracował całe życie we francuskim kombinacie węgla i żelaza, gdzie rozpoczął pracę jako kierownik, a odszedł jako dyrektor. Głosił, że kierowanie nie jest sprawą osobistego talentu, lecz umiejętności i stosowania odpowiednich zasad zarządzania. Do tej pory uważano, że kierownikiem trzeba się urodzić i tylko im może się przydać praktyka. Teorię zarządzania rozpoczął od podziału działalności gospodarczej na sześć ściśle ze sobą związanych czynności: 1. Techniczne - wytwarzanie wyrobów. 2. Handlowe - kupowanie surowców i sprzedawanie wyrobów. 3. Finansowe - pozyskiwanie i użytkowanie kapitału. 4. Ochronne - strzeżenie pracowników i własności. 5. Rachunkowe - rejestrowanie i obliczanie kosztów, zysków, zobowiązań, sporządzanie bilansów i wykazów statystycznych. 6. Kierownicze - na nim skupił się Fayol, bo uważał, że umiejętności kierownicze są najbardziej zaniedbane w przedsiębiorstwach. Następnie zdefiniował zarządzanie za pomocą pięciu funkcji: 1. Planowanie - obmyślanie kierunku działania, umożliwiającego organizacji zrealizowanie celów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)