To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Nowe przestrzenie społeczno-ekonomiczne - kontekst globalny. O poziomie rozwoju gospodarczego państw świata świadczy wiele czynników, np. udział usług w tworzeniu PKB, udział osób zatrudnionych w usługach i wartość PKB na jednego mieszkańca. Celem poniższej analizy jest określenie zróżnicowania przestrzennego hot spotów oraz określenie związków ich rozmieszczenia na świecie z zamożnością państw. Zróżnicowanie przestrzenne rozmieszczenia hot spotów na świecie ukazane na rycinie pierwszej można porównać z poziomem rozwoju gospodarczego państw na świecie, którego miernikiem jest między innymi wysokość Produktu Krajowego Brutto per capita przedstawione na rycinie drugiej. Dane pochodzące z roku 2009 ujawniają następującą zależność - natężenie hot spotów jest wyższe w krajach uznawanych za wysoko rozwinięte, niż w państwach słabo rozwiniętych. Mapa opracowana została na podstawie dwóch kryteriów - ogólnej liczby hot spotów, oraz ich ilości przypadającej na 100 000 mieszkańców. Ukazuje ona jeszcze jedną zależność. Państwa wielkopowierzchniowe charakteryzują się stosunkowo dużą ilością hot spotów na 100 000 mieszkańców, jednakże ich ogólna liczba zazwyczaj nie przekracza 2 tysięcy (Kanada, Australia, Nowa Zelandia). Wyjątkiem od tej reguły są Stany Zjednoczone, które nie tylko odznaczają się wysokim natężeniem hot spotów na 100 000 mieszkańców (powyżej 11 otwartych punktów z dostępem do Internetu), ale także największą na świecie liczbą 69 tysięcy takich miejsc na terenie kraju. Na mapie widoczna jest przewaga państw półkuli północnej i zachodniej nawiązując tym samym do ryciny 2. przedstawiającej zróżnicowanie przestrzenne Produkty Krajowego Brutto. Przestrzenne zróżnicowanie hot spotów nawiązuje zatem do tradycyjnego podziału świata ze względu na zamożność. Na czele państw cechujących się zarówno wysokim PKB (powyżej 27 000 USD) jak i liczbą hot spotów na 100 tys. mieszkańców są USA, Francja, Niemcy, Wyspy Brytyjskie, kraje skandynawskie, Japonia i Korea Południowa i Australia. Natomiast niskim PKB na jednego mieszkańca (poniżej 3000 USD) i jednocześnie nie występowaniem lub szczątkowym pojawieniem się hot spotów charakteryzują się kraje słabo rozwinięte, czyli wszystkie państwa środkowej Afryki oraz część państw zachodniej Azji, głównie Pakistan, Uzbekistan, Kirgistan i Tadżykistan. Zależność tą obrazuje rycina 3. Chmura punktów ma wyraźnie przebieg rosnący - wraz ze wzrostem wartości PKB per capita, rośnie ilość hot spotów na 100 000 ludności. Podobnie prezentuje się chmura punktów na rycinie ukazującej zależność pomiędzy liczbą hot spotów na 100 000 mieszkańców a poziomem rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT), gdzie wysokość tego wskaźnika warunkuje większą liczbę hot spotów.
(…)
… do dalszego regresu lub stagnacji regionów biedniejszych. To samo dotyczy rozwoju Internetu. Wówczas powstaje zjawisko wykluczenia cyfrowego, które doprowadza do pogłębienia się podziału świata na „bogatą północ” i „biedne południe”. W większość państw Afryki i innych biedniejszych państw dostęp do Internetu jest dobrem rzadkim. Dlatego też kraje „bogatej północy” powinny wspomagać biedniejsze w rozwoju…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)