Myśl pedagogiczna XVIII-XIX stulecia JAN HENRYK PESTALOZZI (1746 1827) Jako niebezpieczny radykał spędził krótki czas w więzieniu. Po jego opuszczeniu postanowił zająć się rolnictwem i za pieniądze z posagu żony zakupił nieużytki. Ponieważ nie miał wprawy w uprawie , gospodarstwo szybko upadło , a na części zachowanych ziem postanowił utworzyć zakład rolniczo - wychowawczy dla biednych dzieci ( Neuhof ) . W jego zakładzie znalazło pracę i opiekę kilkadziesiąt dzieci , dla których chciał być ojcem i tworzyć dla nich rodzinę. Po kilku miesiącach zakład upadł. Pastalozzi zajął się pisaniem i w formie aforyzmów w książce Wieczory Pustelnika zawarł swoje poglądy pedagogiczne: Uważał , że: - celem wychowania jest rozwój i wyrobienie wewnętrznych sił natury ludzkiej; - do wykształcenia maj prawo wszyscy ludzie; - podłożem wychowawczym, na którym ma się rozwijać prawdziwe człowieczeństwo jest rodzina; - szkoła ma umacniać i kontynuować działalność wychowawczą rodziny; ma mieć kierunek ogólnokształcący a nie zawodowy; - jej celem ma być dążenie do harmonijnego rozwoju wszystkich naturalnych sił i zdolności dziecka, czyli: głowy, serca i ręki. Po przewrocie ustroju w Szwajcarii i powstaniu Republiki Helweckiej (1798), rząd polecił Pestalozziemu zajęcie się sierotami wojennymi. W Stans założył zakład wychowawczy , do którego przyjął ok. 80 dzieci. Jego organizacja przypomina zakład w Neuhof. Dzieci pracował i uczyły się (od 6 do 8 rano i od 4 do 8 wieczorem). Po paru miesiącach, kiedy jego pomieszczenia wojsko zajęło na lazaret zakład upadł. W 1799 r. Pestalozzi podjął pracę w szkółce ludowej w Burgdorf . Tu, w rok później, z polecenia rządu założył w opuszczonym zamku, zakład wychowawczy dla bezdomnych dzieci, a potem także normalną szkołę ludową i seminarium nauczycielskie, które niebawem zyskały wielki rozgłos , ze względu na zupełnie nowy program i metody nauczania. Swoje dokonania pedagogiczne opisał w książce Jak Gertruda uczy swoje dzieci (1801). Plan nauki w szkole w Burgdorf obejmował : język ojczysty , rachunki , naukę historii naturalnej , naukę geografii . Ich uzupełnieniem była gimnastyka , muzyka i rysunki. Wielką wagę przywiązywał do pracy ręcznej uczniów, do strugania, wycinania, klejenia, lepienia, do uprawiania ogródka, hodowania kwiatów i roślin. Każda lekcja trwała najwyżej godzinę . Od następnej oddzielona była krótką rekreacją . Ostatnia lekcja opierała się na dowolnej pracy ucznia, wynikającej z jego upodobań , uzdolnień i zainteresowań . Dyscyplina była łagodna, a kary należały do rzadkości. W nauczaniu panowała ogromna swoboda.
(…)
… nauka, ile możności powinna opierać się na samodzielności i że potrzeba, by zawsze
towarzyszyła jej przyjemność .
Spencer o wychowaniem moralnym.
Wbrew temu co głosił J. J. Rousseau, Spencer uważał , że dzieci rodząc się - czyli ze
swej natury - nie są dobre. Spencer był przekonany, że wprawdzie wychowanie może wpłynąć na zmniejszenie wad wrodzonych (odziedziczonych), ale nie zdoła ich zupełnie usunąć…
… do wszystkich przedmiotów nauczania szybko upowszechnił się .
Przestrzeganie stopni formalnych w nauczaniu miało pewne dobre strony, bo nauczyciel
musiał przygotować się do lekcji, dokonać wyboru materiału na zaplanowaną lekcję ,
obmyślić sposób zużytkowania treści, dokonać wyboru pomocy naukowych i przemyśleć
sposób ich wykorzystania. Wszystko to hamowało bezmyślne wkuwanie na pamięć treści
nauczania. Herbert Spencer…
… produkcyjnej, a jej wydajność zależy od znajomości fizyki, chemii i biologii oraz dobrej znajomości praw logiki, matematyki, geometrii, mechaniki, geologii, astronomii i socjologii;
3. Są to czynności związane z zachowaniem gatunku, a więc z umiejętnością wychowania
i wykształcenia potomstwa, czyli zapewnienie dzieciom nie tylko zdrowia i właściwego rozwoju fizycznego, ale także przekazanie im określonych…
… fizycznej.
Za podstawę pomyślnego rozwoju fizycznego dzieci uważał Spencer ich odżywianie
(ilość i jakość spożywanych potraw). Krytycznie odnosi się do modnego w Anglii
hartowania ciała. Zamiast tego zalecał właściwe ubieranie dzieci. Za najważniejszy środek rozwijania sił fizycznych uważał ćwiczenia i zabawy.
Niedomagania w tym zakresie mniej odnosiły się do chłopców, bo w szkołach tak publicznych…
… się na znajomości psychicznego rozwoju dziecka, a postrzeganie (poglądowość ) uczynił punktem wyjścia i podstaw szkolnej nauki;
Przekonał nauczycieli o konieczności i potrzebie pobudzania i rozwijania samodzielności uczniów.
Szkole elementarnej nadał kierunek ogólnokształcący, prowadzący do pełnego rozwoju
wszystkich sił moralnych, fizycznych i umysłowych dziecka, a nie zacieśniający się
do praktycyzmu związanego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)