J. H. Pestalozzi był zwolennikiem naturalizmu, uważał, iż wychowanie powinno uwzględniać indywidualne cechy dziecka oraz to, co posiada ono w zarodku. Jedyną rolę wychowawcy jaką przewidywał to ożywianie i poznawanie natury. Należy zaspakajać potrzeby biologiczne, zaś duchowe realizują się przez zaspokajanie tych biologicznych, należy jednak zaznaczyć, iż przesadne zaspokajanie niszczy sprzyjający wychowaniu spokój oraz prowadzi do powstawania zła, zmysłowego podniecenia, którego skutkiem jest nieufność oraz chęć przemocy. Z drugiej strony, opóźnione zaspokajanie skutkuje zdenerwowaniem. Pestalozzi postulował zapoznawanie dzieci już od wczesnych lat z jak największą liczbą przedmiotów oraz zjawisk, co wykształci w nich cechę spostrzegawczości; starał się on również wprowadzić do kształcenia metody analizy i syntezy. Jako podstawę wszelkiego poznania uważał on świadomość takich pojęć jak liczba, kształt i słowo, co według niego dowodziło temu, iż poznawanie świata zaczyna się procesem wyodrębniania wszelkich przedmiotów spośród pozostałych oraz uświadamiania sobie ich kształtu wraz z nadawaniem odpowiedniej nazwy. Według Pestalozziego nauczanie początkowe musi być zorganizowane w taki sposób, że uczeń będzie przechodził od jednego elementu do drugiego aż do zapoznania się z całością. Nauczanie powinno być ponadto adekwatne do sił oraz możliwości umysłowych dziecka oraz mieć charakter przyjemnej zabawy. Kształcenie odbywać się miało w sposób progresywny, prowadząc stopniowo i bez pośpiechu ucznia naprzód tak, by wiadomości nowe stanowiły jedynie nieduży dodatek do tych już utrwalonych. Pestalozzi jako jeden z pierwszych wskazał na zalety opieki oraz wychowania w rodzinie, przez co stał się prekursorem w tej dziedzinie; twierdził on, iż wychowanie zakładowe musi naśladować wychowan
J. H. Pestalozzi był zwolennikiem naturalizmu, uważał, iż wychowanie powinno uwzględniać indywidualne cechy dziecka oraz to, co posiada ono w zarodku. Jedyną rolę wychowawcy jaką przewidywał to ożywianie i poznawanie natury. Należy zaspakajać potrzeby biologiczne, zaś duchowe realizują się przez zaspokajanie tych biologicznych, należy jednak zaznaczyć, iż przesadne zaspokajanie niszczy sprzyjający wychowaniu spokój oraz prowadzi do powstawania zła, zmysłowego podniecenia, którego skutkiem jest nieufność oraz chęć przemocy. Z drugiej strony, opóźnione zaspokajanie skutkuje zdenerwowaniem.
Pestalozzi postulował zapoznawanie dzieci już od wczesnych lat z jak największą liczbą przedmiotów oraz zjawisk, co wykształci w nich cechę spostrzegawczości; starał się on również wprowadzić do kształcenia metody analizy i syntezy. Jako podstawę wszelkiego poznania uważał on świadomość takich pojęć jak liczba, kształt i słowo, co według niego dowodziło temu, iż poznawanie świata zaczyna się procesem wyodrębniania wszelkich przedmiotów spośród pozostałych oraz uświadamiania sobie ich kształtu wraz z nadawaniem odpowiedniej nazwy. Według Pestalozziego nauczanie początkowe musi być zorganizowane w taki sposób, że uczeń będzie przechodził od jednego elementu do drugiego aż do zapoznania się z całością. Nauczanie powinno być ponadto adekwatne do sił oraz możliwości umysłowych dziecka oraz mieć charakter przyjemnej zabawy. Kształcenie odbywać się miało w sposób progresywny, prowadząc stopniowo i bez pośpiechu ucznia naprzód tak, by wiadomości nowe stanowiły jedynie nieduży dodatek do tych już utrwalonych.
Pestalozzi jako jeden z pierwszych wskazał na zalety opieki oraz wychowania w
(…)
…), pedagog niemiecki, od 1805 pracował jako nauczyciel w szkole prowadzonej według założeń pedagogicznych J.H. Pestalozziego. Doświadczenia tam zdobyte wykorzystał do stworzenia oryginalnej koncepcji wychowania przedszkolnego. W 1837 założył w Blankenburgu przedszkole, zwane ogrodem dziecięcym (Kindergarten). Fröebel kładł nacisk na wszechstronny rozwój fizyczny, umysłowy i moralny dziecka. Głównymi formami aktywności dzieci przedszkolnych winny być zabawa, śpiew i roboty ręczne. Idee Fröebela zostały szybko upowszechnione w wielu krajach, również w Polsce, gdzie powstały tzw. freblówki. Główne prace: Das Kindergartenwesen (1883), Menscheneriziehung (1883).
Friedrich Froebel (ur. 21 kwietnia 1782 w Oberweissbach, zm. 21 czerwca 1852 w Marienthal), niemiecki pedagog, teoretyk i czołowy kreator wychowania…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)