Stosowanie prawa: od modelu sylogistycznego do modelu argumentacyjnego. „Hard cases”. W procesie stosowania prawa (wydawania orzeczeń na podstawie prawa) pozytywiści dostrzegali tylko operacje logiczne. Uważali, że stosowanie prawa jest rozumowaniem logicznym zwanym sylogizmem prawniczym, w którym prawnik odgrywa rolę swoistego urządzenia do wyprowadzania poprawnych wnioskowań logicznych. W swej działalności zawodowej prawnik nie ocenia prawa, uznaje stwierdzone akty woli suwerena za niepodważalne; w swej pracy ogranicza się do systematyzowania prawa, poszukiwania pojęć zawartych w jego treści, porządkowania ich, ustalania konsekwencji logicznych płynących z norm prawnych. Nigdy nie jest to wprowadzanie nowych treści do prawa.
We współczesnej teorii i filozofii prawa pojęcie tzw. trudnych przypadków (hard cases) łączy się najczęściej z anglosaską kulturą prawną, a zwłaszcza z integralną filozofią prawa Ronalda Dworkina. Problem trudnych przypadków jest wprost proporcjonalny do roli, jaka w systemie prawa odgrywają organy stosujące prawo, zwłaszcza sądy. Nie oznacza to jednak, że hard cases występują wyłącznie w systemie common law. U Harta, który uznawał, że system prawa składa się wyłącznie z reguł, rozwiązanie trudnych przypadków wymagało wyjścia poza system dzięki otwartej tekstowości języka prawnego. Na gruncie pozytywizmu rodziło to pewną trudność polegającą na ewentualnym prawotwórczym charakterze decyzji sądowej. Odejście od modelu prostej subsumpcji i rozerwanie bezpośredniego związku między regułą a rozstrzygnięciem powoduje, że sędziemu pozostaje dyskrecjonalność oraz wyjście poza system prawa. Hart próbuje ominąć trudności związane ze stanowiskiem uznającym decyzję sądową, podjętą w trudnym przypadku, za decyzję prawotwórczą. Hart proponuje uznać taką decyzję za mieszczącą się w ramach przyjętego standardu poprawnej (tzn. zgodnej z prawem) decyzji sądowej. Standard ten wyznaczony jest przez zakres znaczeniowy reguły zawierającej wyrażenia otwartotekstowe. Wyjście poza ten zakres to według Harta wyjście poza standard poprawności.
Zdaniem Dworkina, w systemie prawa występują nie tylko reguły (rules), lecz także zasady (principles) oraz wytyczne (policies). Sędzia, który przy rozstrzyganiu sprawy nie ma do dyspozycji jednoznacznego przepisu w znaczeniu reguły, nie musi, tak jak u Harta, wychodzić poza system prawa. Integralna filozofia prawa proponuje pozostanie w ramach systemu prawa i nakazuje odwołanie się do zasad prawnych. Dworkin stoi na stanowisku, że sądowe rozstrzyganie trudnych przypadków nie może polegać na kreowaniu nowych reguł prawnych ad inifinitum, trzeba wydobyć z systemu prawa „drzemiące” w nim standardy w postaci zasad i wskazówek. Zdaniem Dworkina w trudnych przypadkach istnieje tylko jedno prawidłowe (słuszne) rozwiązanie (right answer), które wzorcowy sędzia Herkules powinien znaleźć odwołując się do zasad i wskazówek będących częścią systemu prawa.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)