To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
EKOLOGIA DROBNOUSTROJÓW Znaczenie ekologiczne drobnoustrojów wynika z ich szerokiego rozprzestrzenienia, różnej aktywności. Od chwili pojawienia biorą udział w przemianach środowiska. Są jednym z gł. czynników warunkujących istnienie życia. Maja udział w mineralizacji związków organicznych, w ogólnej puli przemian prowadzących do powtórnej przemiany związków organicznych i nieorganicznych. Duży procent to drobnoustroje biorące udział w formowaniu geologicznym, np. złóż siarki, saletry (sodowej, potasowej), siarczkowych rud żelaza.. Wpływają na strukturę i jakość gleby; mają czynny udział w powstawaniu próchnicy - humus (rozkład części roślinnych i zwierzęcych); zbiornik materii organicznej w glebie (najwięcej w warstwie powierzchniowej gleby - do 10 8 /g, dużo w ryzosferze przy korzeniach). W zbiornikach wodnych (70% powierzchni ziemi) drobnoustroje można spotkać w prawie wszystkich niszach wodnych, również rola w wytwarzaniu i rozkładzie materii organicznej. Zbiorniki wodne bada się na obecność pałeczek jelitowych i in. bakterii zakaźnych w 1g wody. Rola w krążeniu pierwiastków w przyrodzie (C, N, S, P). Występowanie drobnoustrojów w środowisku naturalnym powoduje ich wzajemne oddziaływanie na siebie: antagonizm - szkodliwe oddziaływanie jednych drobnoustrojów na drugie. Różne są mechanizmy warunkujące antagonizm: wytwarzanie enzymów, antybiotyków uszkadzających inne. Pleśnie Penicillum uniemożliwiają rozwój innych bakterii. Niektóre bakterie wytwarzają bakteriocyny o wąskim zakresie działania, np. E.coli wytwarza kolicyny, antybiotyczne dla innych bakterii. symbioza - współżycie dwóch lub więcej gatunków, które odnoszą wzajemne korzyści, np. wytwarzanie produktów wykorzystywanych przez inne bakterie (np. współżycie tlenowców, które zużywają tlen, i beztlenowców, wytwarzających różne produkty). metabioza - kolejny rozwój określonych gatunków i grup bakterii, które wykorzystują podłoże odpowiednio zmienione przez poprzednią grupę bakterii. Np. bakteria mleka umożliwiają rozwój paciorkowca Streptococcus lacti, a ten rozkłada laktozę i powoduje spadek pH mleka → rozwój Lactobacillus i dalszy rozkład laktozy, obniżenie pH → namnażanie grzybów i rozkład kwasu mlekowego do CO 2 i H 2 O, podniesienie odczynu środowiska → rozwój bakterii gnilnych, rozkład białka → mineralizacja mleka. synergizm - współdziałanie co najmniej dwóch gatunków drobnoustrojów w oddziaływaniu na środowisko i wspólne wykorzystanie jego zasobów. Jeden wytwarza produkty, które wykorzystuje drugi, a które są szkodliwe dla makroorganizmów. Synergizm wzrostowy: pozytywny (dwa gatunki niechorobotwórcze wspierają się wzajemnie) i negatywny (dwa gatunki niechorobotwórcze równocześnie razem działają patogennie, np. bakterie tlenowe i beztlenowe przy zakażeniu ran). Synergizm toksyczny - gdy toksyny lub jady jednego gatunku wspierają działanie toksyn drugiego (niekorzystny dla makroorganizmu). Synergizm zakaźny ma miejsce, gdy jeden drobnoustrój toruje drogę, niszcząc barierę ochronną, drugiemu organizmowi (np. katar czy grypa: zniszczenie nabłonka ułatwia wejście bakterii).
(…)
… mlekowego utrzymuje odpowiednie pH. E.coli również jest potrzebna, podobnie jak i drobnoustroje w żwaczu u przeżuwaczy.
komensalizm - drobnoustroje korzystają z produktów gospodarza, a w zamian nic nie dają, ale też nie szkodzą. Dzieli się na oportunizm (drobnoustroje warunkowo chorobotwórcze) i komensalizm prawdziwy (właściwy).
pasożytnictwo - drobnoustroje chorobotwórcze, czyli patogenne. Mikroorganizmy zdolne do niekorzystnego działania i w odpowiedniej sytuacji tak działające na makroorganizm. W warunkach naturalnych nawet symbionty mogą stać się patogenne, np. E.coli w drogach moczowych wywołuje zapalenie. Podobnie komensale. Zależy to od odporności organizmu. Pasożyty mogą stać się komensalami (nosicielstwo), np. Salmonella, gronkowce.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)