To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Temat 4. "Metody urabiania skał"
Urabialność skały jest to opór jaki stawia skała narzędziu, które narusza jej strukturę.
Klasyfikacja protodiakonowa urabialności : a) bardzo łatwo urabialne skały - poniżej 0,4 F b) łatwo urabialne skały - 0,4-0,8 F c) średnio urabialne skały - 0,8-1,4 F d) skały trudno urabialne - 1,4-2,5 F e) bardzo trudno urabialne - powyżej 2,5 F "F" - liczba wskaźnikowa. Służy do doboru maszyny urabialnej takiej, która maksymalnie będzie urabiała przy jak najmniejszych kosztach.
Istnieją trzy grupy urabiania skał:
Grupa 1 - urabianie fizyczne
Grupa 2 - urabianie chemiczne
Grupa 3 - urabianie mechaniczne
Grupa 1 Urabianie fizyczne: Polega ono na zmianie stanu skupienia materiałów ubieranych (np. sól).
Grupa 2 Urabianie chemiczne: Oprócz zmiany stanu skupienia następuje również zmiana składu chemicznego.
Grupa 3 Urabianie Mechaniczne:
które dzielimy na:
a) ręczne
b) materiałem wybuchowym
c)maszynowe
d) maszynami zespołowymi
e) hydrourabianie
a)Urabianie ręczne.
Wykonuje się urabianie ręczne jako pomocnicze. Do urabiania ręcznego najlepiej wykorzystuje się właściwości skały
Do narzędzi stosowanych ówcześnie do ręcznego urabiania skał należy kilof. Kilof
Wygląd: narzędzie, które jest jednym z najczęściej używanych przez górników przy pracy w kopalni. Na prostym trzonku osadzono żelezce z obu stron zakończone lekko zakrzywionym dziobem. Ten kilof idealnie nadaje się do rozbijania skał.
b)Urabianie materiałem wybuchowym.
Wybuch jest to zjawisko gwałtownej zmiany stanu równowagi układu, przebiegające z wykonaniem pracy mechanicznej (przesunięciem lub zniszczeniem otaczającego środowiska), efektem dźwiękowym i przeważnie świetlnym.
Wybuchy dzieli się na fizyczne i chemiczne.
Wybuchy fizyczne- nie są związane z występowaniem żadnej reakcji chemicznej, są skutkiem np. rozerwania naczynia ze sprężonym gazem, kotła parowego, w górnictwie - wybuchu nabojnic Armstrong lub Kardoks.
Wybuchy chemiczne-są to gwałtowne reakcje chemiczne połączone z wydzielaniem się dużej ilości ciepła i wytworzeniem dużej ilości gazów lub par. np. metan, pył węglowy, górnicze materiały wybuchowe.
Ciałem wybuchowym-są związki chemiczne lub ich mieszaniny zdolne do gwałtownej reakcji chemicznej pod wpływem bodźców zewnętrznych
(…)
… poza zasięg ich występowania. Ługowanie skał osadowych obejmuje kolejno minerały od najłatwiej do najtrudniej rozpuszczalnych (np. wg kolejności: halit, gips, kalcyt, dolomit). W skałach magmowych przebiegają bardziej złożone procesy wietrzenia chemicznego umożliwiające przebieg ł.. Procesy ł. zmieniają w różny sposób chemizm wód podziemnych. Efekt zmian uzależniony jest zarówno od składu mineralogicznego…
… węglowych uzyskuje się przez zastosowanie kombajnów chodnikowych. Kombajn urabia caliznę węglową, ładuje urobek na przenośnik odstawy i jest pomocny przy wykonywaniu obudowy górniczej. Urabianie polega na skrawaniu calizny węglowej organem urabiającym. Pozwala to na nienaruszenie górotworu robotą
Strzelniczą, uzyskanie dokładnego kształtu pożądanego wyłamu skalnego, a również skraca do minimum obecność załogi w czole przodku, zwiększając bezpieczeństwo pracy. Wady: Duże zapylenie przodku i zmniejszenie ilości grubego urobku.
Kombajn chodnikowy stanowi maszynę zespołową złożoną z następujących podstawowych zespołów:
Wysięgnika z organem urabiającym ,nadwozia z obrotnicą, umożliwiającą urabianie calizny na określonej szerokości bez przemieszczenia całego kombajnu, podwozia gąsiennicowego, ładowarki…
…- detonują je materiały wybuchowe inicjujące. Przy ich stosowaniu uzyskuje się urobek drobny .
M.W. miotające- eksplodują po pobudzeniu płomieniem. Uzyskuje się gruby urobek. Duże zastosowanie mają w kamieniołomach.
W zależności od postaci fizycznej i składu chemicznego materiały wybuchowe dzieli się na następujące podgrupy:
-proszkowe- mające strukturę sypką drobnokrystaliczną zawierającą 0-10% nitroestrów…
… ługowanego ośrodka skalnego jak i warunków przebiegu procesu.
Otworowa metoda eksploatacji siarki
Metoda otworowego podziemnego wytapiania siarki tzw. metoda Frascha - od nazwiska H. Frascha który pierwszy raz zastosował metodę na złożu Sulphur Dome w Luizjanie w 1894 roku. Podziemne wytapianie siarki następnie wykorzystywano na złożach w czapach solnych w Meksyku, USA, po modyfikacjach B. Żakiewicza…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)