Metody tablicowe przenoszenia współrzędnych- opracowanie

Nasza ocena:

5
Pobrań: 42
Wyświetleń: 462
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Metody tablicowe przenoszenia współrzędnych- opracowanie - strona 1 Metody tablicowe przenoszenia współrzędnych- opracowanie - strona 2

Fragment notatki:

METODY TABLICOWE PRZENOSZENIA WSPÓŁRZĘDNYCH:
1. Tablice Hausbraudta.
Opracowane zostały w 1948 roku, ułożone dla elipsy Bessela, można rozwiązywać
przy użyciu tych tablic zadania wprost i odwrotne.
Zakres tablic:
φ → 48˚ – 56˚
s ≤ 100 km
Przygotowanie tych tablic opiera się przez rozwinięcie w szereg długości i szerokości:
( 2  1 )  ( x) x  ( y 2 ) y 2  ( xy 2 ) xy 2  ( x 2 ) x 2  ( x 2  y 2 ) x 2 y 2  ( y 4 ) y 4  ( x 3 ) x 3 ....
(2  1 )  ( y) y  ( xy ) xy  ( x 2 y) x 2 y  ( y 3 ) y 3  ( x 3 y ) x 3 y  ( xy 3 ) xy 3  ....
Wyrażenia w nawiasach są to współrzędne pobierane z tablic, wielkości x i y
oznaczają składowe linii geodezyjnej w punkcie początkowym i końcowym.
x1  s  cos A1
y1  s  sin A1
x2  s  cos A2
y 2  s  sin A2
2. Tablice Boltza.
Oparte jest na rozwinięciu w szereg (bez użycia logarytmów). Zestawione dla
elipsoidy Bessela, szerokości geograficzne φ → 45˚ – 57˚.
3. Tablice Milberta i Moczara.
Wydane w 1960 roku i można rozwiązywać z nimi na elipsoidzie Krassowskiego za
pomocą rachunku krakowianowego. Zakres szerokości dla Polski: φ → 48˚ – 56˚. W tej
metodzie wielkości tabelaryczne obliczamy na podstawie szeregów potęgowych metodą
opracowaną przez prof. Milberta. Dokładność obliczeń uzyskana przy pomocy tych tablic
wynosi 0”,00001 (dla φ, λ, α). W tej metodzie współrzędne przenosi się na odległość 100 km.
Metoda przenoszenia współrzędnych za pomocą szeregów potęgowych,

metoda szeregów potęgowych.
B’
Δλ
P2 (λ2, φ2)
α1 - 2
P1 (λ1, φ1)
s
Różnice szerokości φ
α2 - 1
2
– φ1, λ2 – λ1, α2 – α1, są przedstawione w postaci szeregów
potęgowych według s.
( 2  1 )  f1 s  f 2 s 2  f 3 s 3  ....  f n s n
(2  1 )  g1 s  g 2 s 2  g 3 s 3  ....  g n s n
( 2  1 )  h1 s  h2 s 2  h3 s 3  ....  hn s n
Te ostatnie dwa liczymy do trzeciego miejsca po przecinku.
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz