To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
.. Notatka składa się z 5 stron.
1.5.4. Metody pomiaru poszczególnych rodzajów
ryzyka bankowego
Pomiar ryzyka kredytowego banku polega na oszacowaniu kwoty, której nie
da się odzyskać w chwili zaprzestania obsługi kredytu przez klienta (na przykład
na skutek jego niewypłacalności). Analiza ta wiąże się zatem z oceną
kondycji finansowej kredytobiorcy i oceną prawdopodobieństwa zaprzestania
obsługi kredytu. Odrębną kwestię stanowi możliwość odzyskania zaangażowanych
kwot dzięki zastosowanym zabezpieczeniom. Analizie poddaje się poszczególne ekspozycje kredytowe (służy to ocenie ryzyka pojedynczego kredytu) oraz cały portfel.
Wśród stosowanych obecnie metod pomiaru ryzyka kredytowego w odniesieniu
do pojedynczego kredytu można wymienić:
Możliwe są następujące warianty znaku luki:
- luka zerowa (pozycja neutralna) - aktywa i pasywa o stałych stopach mają równą wartość w danym paśmie czasowym,
- luka dodatnia (pozycja długa) - aktywa o stałej stopie są wyższe od pasywów o stałej stopie,
- luka ujemna (pozycja krótka) - aktywa o stałej stopie są niższe od pasywów o stałej stopie. Obliczone luki są wyrażone w wartościach kwotowych. W celu ich zrelatywizowania oblicza się współczynnik luki (lub luki skumulowanej) przez odniesienie wielkości luki do kwoty aktywów/pasywów o stałej stopie procentowej,
sumy bilansowej, wyniku odsetkowego itp.
Miarą ryzyka stopy procentowej jest kwota szacowanej zmiany wyniku odsetkowego, którą może obliczyć:
- w danym paśmie zapadalności/wymagalności - jest to iloczyn luki i przeciętnej zmiany oprocentowania,
- łącznie w wybranym okresie (w kilku przedziałach czasowych) – jest to suma iloczynów luk i przeciętnej zmiany oprocentowania w poszczególnych podokresach, ważonych długością czasu pozostającego
do końca analizowanego okresu.
Zarządzanie luką stopy procentowej jest łatwiejsze, gdy się wprowadzi pojęcie tzw.
1.5.4. Metody pomiaru poszczególnych rodzajów
ryzyka bankowego
Pomiar ryzyka kredytowego banku polega na oszacowaniu kwoty, której nie
da się odzyskać w chwili zaprzestania obsługi kredytu przez klienta (na przykład
na skutek jego niewypłacalności). Analiza ta wiąże się zatem z oceną
kondycji finansowej kredytobiorcy i oceną prawdopodobieństwa zaprzestania
obsługi kredytu. Odrębną kwestię stanowi możliwość odzyskania zaangażowanych
kwot dzięki zastosowanym zabezpieczeniom. Analizie poddaje się poszczególne ekspozycje kredytowe (służy to ocenie ryzyka pojedynczego kredytu) oraz cały portfel.
Wśród stosowanych obecnie metod pomiaru ryzyka kredytowego w odniesieniu
do pojedynczego kredytu można wymienić:
- metody tradycyjne:
• systemy eksperckie - determinantami oceny wiarygodności klienta i podjęcia decyzji o udzieleniu kredytu są doświadczenie pracownika, subiektywna ocena i umiejętność ważenia kluczowych czynników,
• systemy klasyfikacyjne - należności kredytowe są przypisywane do określonych klas ekspozycji kredytowych, według określonych kryteriów (np. opracowanych przez ciała nadzorcze),
• systemy ilościowej oceny - wykorzystuje się syntetyczne modele analizy finansowej do określenia podstawowych czynników określających prawdopodobieństwo niewywiązania się klienta
z umowy kredytowej, szczególne zastosowanie mają tu modele dyskryminacyjne;
- metody wartości zagrożonej - korzystają z metodologii VAR do określenia
wartości oczekiwanych strat z uwzględnieniem ich prawdopodobieństwa,
do popularnych modeli należą CreditMetrics (J.R Morgan),
CreditPortfolioView (McKinsey), Credit Ris
(…)
… ryzyka stóp procentowych oraz efektów różnych wariantów działań zabezpieczających przed nim. Przypomnijmy,
że metoda symulacyjna jest jednym z podejść wartości zagrożonej. Przy badania poziomu ryzyka stóp procentowych prosty sposób pomiaru ryzyka pojedynczej pozycji polega na przemnożeniu jej wartości przez
wskaźnik zmienności. Bank jest narażony na ryzyko walutowe, jeśli ma pozycje bilansowe…
… także pozycja w złocie). Pozycja długa daje szansę zysków w wypadku wzrostu kursów (czyli deprecjacji waluty krajowej) i stanowi zagrożenie stratami w razie ich spadku (czyli aprecjacji waluty krajowej).
Wielkość ryzyka walutowego, czyli szacowany poziom zmiany wyniku finansowego (WF), jest sumą iloczynów otwartych pozycji walutowych (OPW) i zmiany kursu walutowego (Kw) dla wszystkich walut występujących…
… korelacji między poziomami kursów różnych walut i stóp procentowych. W takiej wielowymiarowej analizie pomocna jest metodologia wartości zagrożonej, która ułatwia pomiar ryzyka, analizę zmienności kursów i wrażliwości pozycji walutowych na zmiany stóp procentowych, a także przeprowadzanie symulacji kursów walutowych.
Analiza ryzyka operacyjnego może sprawiać najwięcej trudności. W publikacjach…
… stóp procentowych i oznaczającego niebezpieczeństwo zmniejszenia się dochodów odsetkowych
banku na skutek zmian stopy procentowej i niedopasowania zmian po stronie aktywów i pasywów,
- ryzyka inwestycji - polegającego na zmianie wartości rynkowej instrumentu o stałym oprocentowaniu pod wpływem zmian rynkowych stóp procentowych.
Wymienia się cztery główne rodzaje zachowań i reakcji na zmiany krzywej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)