Metody kollokacji I- opracowanie

Metody kollokacji – metoda 1
Kollokacją nazywamy: wyrównanie spostrzeżeń geodezyjnych z uwzględnieniem czynników
zewnętrznych zakłócających pomiar, czyli tak zwanego „sygnału”.
Sygnałem mogą być różne czynniki zależnie od wykonywanych pomiarów:
-
dla pomiarów grawimetrycznych będą to lokalne anomalie grawitacyjne;
-
w przypadku obserwacji sztucznych satelitów czynnikiem zakłócającym pomiar są
odchylenia toru lotu satelity od teoretycznej orbity w polu grawitacyjnym;
-
przy pomiarze kątów na wynik mają wpływ lokalne nieregularne błędy podziału,
obok stałego błędu wynikającego z technologii zastosowanej przy wykonywaniu koła
podziałowego,
- przy transformacji współrzędnych spotyka się pewne „resztkowe zniekształcenia” , które
należy przypisać wpływowi czynników zewnętrznych, a nie jedynie błędom przypadkowym
pomiaru.
Kollokacja podejmuje próbę obliczenia w toku wyrównania zgodnie z metodą najmniejszych
kwadratów – nie tylko poprawek spostrzeżeń i niewiadomych, lecz również wartości
„sygnałów”.
Wyrównanie przeprowadza się w oparciu o metodę spostrzeżeń zawarunkowanych z
niewiadomymi, gdzie związki między pomiarami L ich poprawkami v, niewiadomymi x i
sygnałami s w ogólnej postaci można zapisać następująco:
f (L  v, x, s)  0
W celu wykonania obliczeń doprowadzamy funkcje do postaci liniowej, a następnie
układamy równania odchyłek:
A.x  B.v  G.s  ω
Gdzie :
A – macierz pochodnych względem niewiadomych x;
B - macierz pochodnych względem poprawek v;
G - macierz pochodnych względem sygnałów s.
x – macierz poprawek niewiadomych
v – macierz poprawek spostrzeżeń
s – macierz wartości sygnału
... zobacz całą notatkę