To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Tunel stopowy - rodzaj tunelu wykonanego pod wzniesieniem, którego wlot i wylot znajduje się w stopie góry. Jest to budowla geotechniczna o znacznej długości, wymagająca specjalnego rozwiązania problemów wentylacji oraz wzmocnienia obudowy ze względu na duży nacisk górotworu. Ważnym elementem jest zastosowanie właściwych materiałów do obudowy tunelu. Dawniej używano kamienia naturalnego, tak zwanego kamienia łamanego. Zaletą jego była długowieczność, wadą duża przepuszczalność wody. Często stosowano materiał sztuczny, a mianowicie najwyższej jakości cegłę klinkierową. Obecnie do obudowy tuneli stosuje sie obudowy z materiałów takich jak: żelbet, stal, kompozyty gruntowo cementowe, materiały kompozytowe na bazie żywic epoksydowych.
Podmorski tunel (pod dnem rzeki) jest częściowo lub całkowicie zbudowany pod powierzchnią wody. Są one często stosowane tam, gdzie budowa mostu lub obsługi połączenia promowego jest niemożliwe, lub w celu obciążenia dla istniejących mostów i połączeń promowych. Istnieje wiele powodów, dla budowania tuneli podwodnych. Brak utrudnień w żegludze, nie szpeci krajobrazu, nie posiada przyczółków i podpór zajmujących miejsce, eksploatacja nie zależy od pogody.
Metody drążenia tuneli
Metody górnicze
Drążenie tunelu metodami górniczymi, np. za pomocą robót strzałowych. Wyrobisko jest wykonywane segmentami, zazwyczaj najpierw stabilizowane jest obudową tymczasową. Tą metodą tunele wykonywane są na dużych głębokościach jak.
• Metoda pełnego przekroju
• Metoda podpartego sklepienia (ze sztolnią wyprzedającą w stropie przyszłego tunelu)
• Metoda rdzenia oporowego (wielosztolniowa)
• NATM - Nowa metoda austriacka polegająca na wykorzystaniu sił działających w górotworze do stabilizacji samego tunelu. Wydrążony tunel natychmiast zabezpiecza się warstwą betonu natryskowego. Inne środki wspierające mogą obejmować łuki stalowe, kotwy i siatki. Rozwój technologii włókna polipropylenowe są dodawane do mieszanki betonowej w celu poprawy wytrzymałości obudowy. Metoda tarczowa
Maszyna drążąca lub TBM (tunnel boring machine) - jest to rodzaj maszyny służący do drążenia tuneli. Używana przede wszystkim w twardym, skalistym podłożu. Jakkolwiek stosuje się ją również w kruchych niestabilnych gruntach pozbawionych wód podskórnych lub głębinowych. Maszyny drążące są przewidziane do wytrzymania nacisku rzędu 300−500 MPa. Stosowane mogą być w spękanych i niestabilnych skałach, także przy dużym stopniu ich nawodnienia. W wyniku drążenia powstaje wyrobisko o kolistym kształcie. Maszyny TBM wyposażone są w wodoszczelne osłony tarczy, głowicy skrawającej oraz tyłu. Drążenie tunelu i montaż obudowy są zmechanizowane a urobek jest usuwany za pomocą podajników taśmowych. Średnica tarczy wiertniczej jest uzależniona od indywidualnych potrzeb (czyli koniecznej szerokości tunelu) a najszersza maszyną drążącą wybudowana jak do tej pory w Chinach, miała średnicę 15,43 m.Metoda ta jest opłacalna przy długich tunelach i ciągłości wykonywania prac.
(…)
… zmniejszenia wpływu wykonania głębokiego wykopu na otoczenie przez ograniczenie przemieszczeń poziomych korony ściany szczelinowej.
Metoda ogranicza ingerowanie budowy w życie miasta, szczególnie w terenie gęsto zabudowanym wiąże się to jednak ze wzrostem kosztów budowy.
Na ścianach szczelinowych lub palisadach wykonywany jest docelowy lub tymczasowy strop, spod którego wybierany jest grunt metodą górniczą…
… do tej pory zbudowanym tunelem na świecie, mierzy 57 km długości (obecnie w fazie wykańczania)
Tunel Seikan Do tej pory najdłuższym tunelem na świecie była mierząca 53,8 km konstrukcja łącząca japońskie wyspy Honsiu i Hokkaido. Eurotunel pod kanałem La Manche o długości nieco ponad 50 km, łączący Calais we Francji z Folkestone w Wielkiej Brytanii, kolejowy, podmorski.
Najdłuższy tunel w Polsce znajduje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)