To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
MARKERY: Marker genetyczny: to odmiana allelu, która może być wykorzystana jako `znacznik' określonej struktury, bądź procesu biologicznego w trakcie analiz. Są to łatwo rozpoznawalne znaczniki sprzężonych z nimi cech fenotypowych (często o znaczeniu użytkowym). Stanowią podstawę selekcji w hodowli roślin. Dobre markery genetyczne powinny charakteryzować następujące cechy : silny polimorfizm, dziedziczenie kodominujące, wysoka frekwencja i równomiernie rozłożenie w genomie, neutralność sekwencyjna, powtarzalność, prosta i szybka metoda identyfikacji markera. PODZIAŁ markerów: markery MORFOLOGICZNE: łatwe do określenia cechy fenotypowe roślin, tj. kształt liścia, barwa kwiatów lub nasion, karłowatość itp. Związane są one wyłącznie z cechami jakościowymi, które mogą być oceniane wizualnie. Mają charakter dominujący bądź recesywny. Pomimo wielu wad ten rodzaj markerów bywa często stosowany w badaniach taksonomicznych czy w hodowli roślin. MARKERY MOLEKULARNE: -markery białkowe (wykorzystanie polimorfizmu białek): izoformy białek strukturalnych, izoformy białek funkcjonalnych - izoenzymy. -markery kwasów nukleinowych DNA (wykorzystywanie polimorfizmu sekwencji kw. nukleinowych. MARKERY BIOCHEMICZNE: są one białkami, które mogą zostać wyizolowane z rośliny i wykryte za pomocą rozdziału elektroforetycznego i barwienia. WADY: -stosunkowo niewielki polimorfizm, -konieczność dopracowywania, osobno dla każdego rodzaju białka, metodyki i izolacji, rozdziału na żelach oraz detekcji. ZALETA: markery te są powtarzalne. Identyfikacja markerów białkowych polega na odpowiedniej ekstrakcji białka z tkanki, rozdziale elektroforetycznym oczyszczonego białka na żelu i jego detekcji. Cząsteczki białka są widoczne na żelu w postaci prążków. Charakterystyka markera białkowego obejmuje m.in. masę cząsteczkową białka określaną na podstawie długości drogi migracji w żelu. MARKERY DNA to określonej długości fragmenty DNA uzyskiwane w formie prążków na żelach lub membranach będące efektem końcowym reakcji enzymatycznych lub hybrydyzacji. Podstawowe rodzaje markerów DNA to m.in. 1) markery RFLP czyli fragmenty DNA powstałe w wyniku trawienia enzymami restrykcyjnego. =Restriction Fragment Length Polymorphism - polimorfizm długości fragmentów restrykcyjnych. DNA poddane działaniu ER zostaje pocięte na fragment. Następnie poddaje się je rozdziałowi na żelu agarozowym. Po elektroforezie na żelu pojawiają się smugi utworzone przez ułożone kolejno za sobą fragmenty DNA. ZALETY: -kodominacja, -wysoka powtarzalność, -możliwość detekcji polimorfizmu w nieograniczonej liczbie odcinków DNA z regionów kodujących i niekodujących . WADY: -skomplikowana procedura, - wysoki koszt analizy, - wymaga czystego i wysokocząsteczkowego DNA w ilości 1 mikrogram. 2) markery powstające w wyniku PCR a wśród nich markery losowe czyli RAPD i markery specyficzne jak STS.
(…)
…. Technika ta jest pewną modyfikacją metody PCR. W tej metodzie nie musimy znać sekwencji nukleotydów amplifikowanych fragmentów. W reakcji stosuje się jeden rodzaj 10 nukleotydów startera o przypadkowej sekwencji. W trakcie trwania reakcji dochodzi do namnożenia kilkunastu fragmentów DNA zaczynających się i kończących odpowiednio sekwencją komplementarną i identyczną do startera o długości…
… całego genomu. WADY: -generuje markery dominujące a nie kodominujące, co utrudnia wykorzystanie jej do mapowania, - jest wrażliwa nawet na niewielkie zmiany w warunkach reakcji (zmiana stężenia i źródła pochodzenia polimerazy Taq, wahania w ilości ekstraktu z tkanki roślinnej, zmiana stężenia kationów potasu magnezu), -konieczność preselekcji starterów, które generują stabilne i powtarzalne…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)