To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ludwik PLATER-BROEL (15.06. 1775 - 6. 09. 1846) leśnik, geograf, chemik. Urodził się w Kraslawiu k/Dyneburga na Inflantach, jako syn Kazimierza Konstantego i Izabelli z domu Bochównej.
Chemię studiował w Szkole Głównej Wileńskiej u Jana Śniadeckiego; opracowując polską terminologię chemiczną. W 1794 roku, w Powstaniu Kościuszkowskim był adiutantem generała Sierakowskiego; w latach 1803-1804 z polecenia Czartoryskiego przebywał w Austrii, Niemczech i Francji, gdzie zapoznał się z gospodarką i administracją leśną; w latach 1805-1806 był wizytatorem na Uniwersytecie ' j- Wileńskim;
- w latach 1807-1811 był inspektorem generalnym lasów rządowych w 8 guberniach Zachodniej Rosji;
- w latach 1812-1815 - doradca prawny z zakresu leśnictwa w rządzie Lubeckiego;
- w latach 1816-1818 - sekretarz stanu i dyrektor Dyrekcji Generalnej Dóbr i Lasów Rządowych;
Twórca prawnych i organizacyjnych podstaw nowoczesnej gospodarki leśnej w lasach rządowych Królestwa Polskiego;
- 1818-1831 założyciel i wykładowca w Szczególnej Szkole Leśnictwa w Warszawie; Prezes Rady Politechnicznej, współtwórca i opiekun Sylwana (1820).
W 1831 roku prowadził sekretariat generała Chłopickiego.
Poseł Rządu Narodowego w Paryżu, założyciel Towarzystwa Historyczno-Literackiego i Biblioteki Polskiej w Paryżu.
W 1840 roku wrócił do kraju, członek Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Prawdopodobnie dopiero w 1842 roku dostał pozwolenie od rządu pruskiego na osiedlenie się w swych dobrach w Górze i Psarskiem pod Śremem, w Wielkim Księstwie Poznańskim. Żona - Maria Anna z Brzostowskich, wdowa po Idzim Hylzemie. Miał 7 dzieci.
Autor pierwszych polskich naukowych prac o leśnictwie, głównie z urządzania i hodowli lasu, m.in. „RZECZ O GOSPODARSTWIE LEŚNYM" (Wilno 1807), instrukcja "POSTANOWIENIA O ROCZNYCH PORĘBACH" (1816), "ZBIÓR URZĄDZEŃ PUBLICZNYCH ADMINISTRACJI DÓBR 1 LASÓW RZĄDOWYCH" (1818). Także wydał w 1841 roku w Paryżu "OPISANIE JEOGRAFICZNO-STATYSTYCZNE WOJEWÓDZTWA POZNAŃSKIEGO". Kurs teoretyczny trwał 2 lata, po czym obowiatzywała roczna lub 2-letnia praktyka, początkowo w różnych nadleśnictwach, a od 1822 roku w ośrodku szkoleniowym zwanym SZKOŁĄ LEŚNA PRAKTYCZNĄ , zorganizowanym w leśnictwie Lubochnia, a od 1826 roku przeniesionym do Siekierna w leśnictwie Bodzentyn.
Po każdym roku studiów teoretycznych i ukończeniu praktyki odbywał się egzamin. Jego wynik decydował o nabyciu uprawnień urzędników administracji leśnej.
W 1824 roku nastąpiła reorganizacja SZCZEGÓLNEJ SZKOŁY LEŚNICTWA. Wprowadzono 3 równoległe kursy jednoroczne o różnym poziomie nauczania.
KURS PIERWSZY Odpowiadał szkole średniej, przygotowywał do pracy na stanowisku podleśnego. podłowczego, pisarza urzędu leśnego i oficjalisty leśno-biurowego;
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)