Ład przestrzenny – jest to takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość
oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania takiej
jak: funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe, kompozycyjnoestetyczne.
Czynniki ładu przestrzennego:
1. Odpowiednie rozmieszczenie przestrzenne funkcji (właściwe funkcje w optymalnych
miejscach).
2. Odpowiednie sąsiedztwo funkcji (bezkonfliktowe i dające najwięcej korzyści).
3. Odpowiednia struktura pionowa (zachowanie proporcji wysokości, występowanie do
dominanty).
4. Odpowiednia struktura pozioma (harmonijna struktura użytkowania i władania
gruntami, odpowiedni kształt i wielkość działek, rozłogu pól uprawnych gospodarstwa
wiejskiego, odpowiednie oddalenie od podmiotów gospodarczych).
Zasady kształtowania ładu przestrzennego w planach zagospodarowania przestrzennego:
1. Świadome projektowanie przestrzeni nie zezwalające na jej żywiołowy rozwój.
2. Wypracowanie ośrodków krystalizacji (wzorów przestrzennych) pozytywnie
kształtowanych elementów przestrzeni (zespołów osadniczych, terenów uprawnych
miejsc pracy i rekreacji).
3. Ochronę charakterystycznych układów przestrzennych wsi.
4. Kształtowanie krajobrazu wiejskiego integralnie z jego tradycją i kulturą.
5. Przeciwdziałanie tendencja do rozpraszania zabudowy wsi, w tym suburbanizacji.
Rodzaje ładu przestrzennego:
1. Ład urbanistyczno-architektoniczny – związany z kompozycją przestrzeni, jej
czytelnością i logiką rozmieszczenia obiektów, ich kształtem i wielkością,
usytuowaniem m.in. terenów zielonych, sklepów, obiektów małej architektury,
przebiegiem ciągów komunikacyjnych.
2. Ład funkcjonalny – związany z walorami użytkowymi, współwystępowaniem różnych
funkcji i relacji między nimi, m.in. z nasyceniem w punkty usługowe, obiekty
wypoczynkowo-rekreacyjne, ośrodki zdrowia, placówki edukacyjne.
Ład estetyczny – odzwierciedlający urodę miejsca
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)