To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Instytut Inżynierii Środowiska
Ćwiczenia nr 7
Mechanika Gruntów
„Parametry wytrzymałościowe gruntów”
Rok akademicki 2012/2013
Rok II budownictwo
Grupa 5
Największy opór odniesiony do jednostki powierzchni, jaki stawia środek gruntowy naprężeniom ścinającym
występującym w rozpatrywanym punkcie ośrodka nazywa się wytrzymałością gruntu na ścinanie τ f . Grunt
w podłożu może znajdować się w stanie równowagi sprężystej, równowagi granicznej lub może wystąpić
poślizg jednej części gruntu w stosunku do pozostałej. Aparat Krey’a-Casagrande’a nazywany aparatem
bezpośredniego ścinanie jest najprostszym przyrządem do badania wytrzymałości na ścinanie gruntu w
warunkach laboratoryjnych. Aparat składa się z metalowej krzynki podzielonej poziomo na dwie części,
które mogą się przesuwać względem siebie. Próbkę gruntu z zazębionymi płytkami oporowymi umieszcza
się w skrzynce, a następnie obciąża siłą pionową Q i ścina wskutek przesuwu względem siebie części
skrzynki pod wpływem siły poziomej T. Maksymalna siła Tmax, przy której nastąpiło ścięcie, odniesiona do
pola przekroju płaszczyzny ścięcia próbki jest naprężeniem ścinającym τf (τ=τf). Ścinając tak kilka próbek
przy różnych naciskach pionowych σ=Q/A i otrzymując odpowiadające im τf, sporządza się wykres τf=f(σ) w
postaci prostej (zwanej prostą Coulomba) i określa ɸ i C. Mimo wielu wad aparat tej jest powszechnie
stosowany w zwykłych badaniach inżynierskich ze względu na prostotę metodyki badań. Dzięki niemu
możliwe jest wykonywanie badań metodą Q (wtedy stosuje się płytki oporowe pełne) i metodą S (płytki
oporowe perforowane) oraz ustala się wytrzymałości po wytworzeniu powierzchni ścięcia. W aparacie
skrzynkowym, podobnie jak w trójosiowym, bardzo ważne jest dobranie szybkości ścinania w zależności od
metody badań i rodzaju gruntu.
W metodzie Q szybkość przesuwania skrzynki powinna wynosić ɛn=0,005-0,02 min-1 (odpowiednio przy
gruntach bardzo i mało spoistych) ɛn=0,05-0,10 min-1 przy gruntach niespoistych (odpowiednio dla piasków
pylastych do piasków średnich)
W metodzie S odpowiednio do rodzaju gruntu szybkość ścinania powinna być 10-krotnie mniejsza niż w
metodzie Q. Z kolei do badań gruboziarnistych i kamienistych, używanych do budowy korpusów zapór
stosuje się aparaty wielkowymiarowe skrzynkowe lub trójosiowe.
W aparatach trójosiowego ściskania najczęściej przeprowadza się badani wytrzymałości na ścinanie
gruntów i określenie parametrów wytrzymałościowych ɸ i C. W badaniach tych można dość wiernie
modelować przebieg obciążenia gruntu w warunkach rzeczywistych, co pozwala uzyskiwać parametry
najbardziej wiarygodne przy obliczeniach konstrukcyjnych. Badanie w aparacie trójosiowego ściskania
prowadzi się na próbkach cylindrycznych, których wysokość powinna być dwa razy większa od średnicy. Dla
gruntów drobnoziarnistych powszechnie stosuje się próbki o średnicy 25-28mm. Aparat trójosiowego
ściskania z umieszczoną w nim próbką składa się z próbki gruntu w osłonie z
(…)
… powszechnie stosuje się próbki o średnicy 25-28mm. Aparat trójosiowego
ściskania z umieszczoną w nim próbką składa się z próbki gruntu w osłonie z cienkiej gumy, która jest ucięta
w dwie płytki porowate i ustawiona w szczelnym kloszu. Klosz jest wypełniony wodą, która otaczając
próbkę, może wywierać na nią ciśnienie hydrostatyczne σ3 , którym można też próbkę konsolidować.
Przewody umożliwiają odpływ wody…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)