To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Prof. Janusz Bilski
Finanse Międzynarodowe
Wykład I – Kursy walutowe
Kurs walutowy - to cena, jaką płacimy w walucie zagranicznej za jedną jednostkę waluty krajowej.
1. Rodzaje kursów:
Kurs parytetowy – występował w gospodarce światowej od 1944 roku do 1978 roku. Jest to urzędowo ustalona relacja między
walutą krajową a złotem lub dolarem. Na początku lat 70 został zastąpiony przez tzw. kurs centralny. Zaplanowano go, jako
rozwiązanie przejściowe na czas kryzysu i reformy międzynarodowego systemu walutowego. Różnica między kursem
centralnym a parytetowym polegała na tym, że zmiana kursu parytetowego wymagała zatwierdzenia władz
Międzynarodowego Funduszu Walutowego, natomiast zmiana kursu centralnego tego nie wymagała. Był to czas kryzysu
systemu walutowego. Miało to zwiększyć elastyczność systemu. Władze łatwiej mogły podejmować decyzje o zmianie kursu
walutowego by dostosować go do sytuacji ekonomicznej.
Kurs centralny – kurs z dowolnie wybranego dnia przyjęty przez władze monetarne, jako punkt odniesienia do rejestrowania
zmian kursów w późniejszym okresie. Miał być rozwiązaniem tymczasowym do czasu zreformowania systemu walutowego.
Z pojęciem kursu centralnego wiążą się takie pojęcia jak:
Dewaluacja – stosowana jest przy używaniu wszystkich reżimów kursowych. Polega na urzędowym obniżeniu kursu
waluty krajowej w stosunku do używanego denominatora. Dewaluacja to jednorazowy akt o charakterze
administracyjnym. Decyduje o niej Minister Finansów lub Bank Centralny.
Rewaluacja – podniesienie, decyzją władz monetarnych poziomu kursu krajowego do stosowanego denominatora.
Jest to decyzja o charakterze administracyjnym.
Deprecjacja – jest procesem rynkowym. Oznacza obniżenie kursu waluty krajowej w stosunku do denominatora,
która dokonuje się na rynku walutowym pod wpływem działania sił popytu i podaży. Jest spowodowana sytuacją
na rynku walutowym i niewiele ma wspólnego z decyzjami władz monetarnych. Deprecjacja może być ograniczona
poprzez stosowane marże wahań - dotyczy to kursów stałych, albo nie ma punktów ograniczających deprecjację lub
aprecjację kursów – w kursach płynnych.
Kurs stały – mają obowiązkowo ustalony kurs centralny, mają obowiązkowo wyznaczone marze wahań, (+/- 15/5 złoty do
euro). Obowiązkiem władz monetarnych jest podejmowanie interwencji walutowych, kiedy waluta osiąga dolny bądź górny
punkt interwencyjny.
2. Denominator:
Denominatory – jednostki międzynarodowe, poszczególne waluty używane w międzynarodowym systemie walutowym, jako
punkty odniesienia do określania wartości waluty krajowej. Denominatorami mechanizmów kursowych są waluty pełniące
funkcję waluty światowej lub międzynarodowej.
Rodzaje denominatorów:
1.
Najstarszym i najpowszechniej używanym denominatorem było złoto (srebro przy systemie bimetalicznym). Po II w. ś.
Przyjęto, że funkcję denominatora będzie pełnił dolar ze złotem na równi. Złoto przestało pełnić tę funkcję w 71 roku,
gdy Stany Zjednoczone zawiesiły wymienialność na złoto.
2.
Drugim rodzajem denominatora są waluty pełniące funkcję waluty międzynarodowej. Najczęściej jest to dolar
amerykański w ok. 70% przypadków, kiedy denominatorem jest pojedyncza waluta jest to dolar. Od 10 lat zaczyna tę
funkcję pełnić euro, przy czym wykorzystanie euro do tego celu jest ograniczone geograficznie. Najczęściej, jako
denominator jest stosowane w Europie i w Afryce. W okresie międzywojennym w XIX w i po II w.ś., jako denominator
był używany funt brytyjski. Od połowy 50 do poł 60 był on walutą światową.
3.
Trzecim rodzajem denominatora są jednostki międzynarodowe stosowane, jako mierniki wartości w skali globalnej lub
regionalnej. Przykładem denominatora stosowanego w gospodarce światowej w skali globalnej jest utworzony w 69 roku
przez MFW jednostka walutowa SDR (special drawing rights) specjalne prawa ciągnienia – denominator o zasięgu
Prof. Janusz Bilski
Finanse Międzynarodowe
Wykład I – Kursy walutowe
globalnym. Od 79 roku, jako denominator w Europie była stosowana jednostka walutowa utworzona przez UE – ECU
European Currency Unit, która została na przełomie wieku zastąpiona przez euro.
4.
Czwartym rodzajem denominatora jest „koszyk walutowy” albo standard koszykowy. Od poł lat 60 upowszechniło się
stosowanie standardu koszykowego, który był wykorzystywany przez poszczególne kraje do definiowania wartości
waluty
krajowej.
koszyk walutowy to ustalona przez władze monetarne jednostka walutowa, która składa się z kawałków walut, które są
najczęściej stosowane w rozliczeniach międzynarodowych:
koszyk kwotowo stały – np. złoty składa się z: 0,5 USD, 0,1 GP, 0,4 EUR. Tym walutom są przypisane procentowe
udziały (wagi) odpowiednio: 50%, 10% i 50%. Gdy procesy rynkowe powodują dewaluacje albo deprecjację walut
wchodzących w skład koszyka zmienia się ich udział procentowy (gdy dolar będzie aprecjonował to może się okazać
że udział dolara to już 60% a udział euro spadł do 30% a funta do 5%)
koszyk adaptowalny, gdzie stałe są udziały procentowe, czyli dokonywane są na bieżąco korekty tak by udział
procentowy poszczególnych walut w koszyku nie zmieniał się
Standard koszykowy był po raz pierwszy zastosowany w poł lat 70 a potem upowszechnił się i najlepszym przykładem
stosowania standardu koszykowego było zastosowanie go przy denominowaniu wartości ECU. Zastosowano koszyk
kwotowo stały i użycie tej metody sprawiło, że ECU zaczęła zachowywać się, jak normalna waluta. Została wprowadzona
na rynki finansowe, co było konsekwencją wybrania właściwej metody definiowania wartości ECU.
5.
Piąty denominator to brak denominatora. Około 30-40 państw w tym Polska nie stosują denominatorów, czyli każdy
może wyznaczyć sobie swój kurs centralny i rejestrować zmiany kursu waluty krajowej. Motywy niestosowania
denominatora:
Demonstrowanie w strefie polityczno-psychologicznej że w kraju stosowany jest kurs płynny i nie będzie
interwencji walutowej a władze monetarne nie przywiązują większej wagi do kształtowania się kursu
walutowego.
Unia Europejska z chwilą przystąpienia do systemu euro wymaga stosowania denominatorów. MFW nie wymaga tego i
pozostawia pełną dowolność państwom członkowskim wyboru mechanizmu kursowego.
(…)
… stosowanego w gospodarce światowej w skali globalnej jest utworzony w 69 roku
przez MFW jednostka walutowa SDR (special drawing rights) specjalne prawa ciągnienia – denominator o zasięgu
Prof. Janusz Bilski
Finanse Międzynarodowe
Wykład I – Kursy walutowe
globalnym. Od 79 roku, jako denominator w Europie była stosowana jednostka walutowa utworzona przez UE – ECU
European Currency Unit, która została…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)