To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Mgr. Tomasz Serwach
Gospodarka światowa
Ćwiczenia VII – Kryzysy walutowe i finansowe
1. Kryzysy walutowe i finansowe
a)
Przyczyny i przykłady kryzysów walutowych na podstawie modeli pierwszej, drugiej i trzeciej generacji
Kryzys finansowy – oznacza jednoczesne wystąpienie zaburzeń kilku elementów systemu
finansowego danego państwa.
Elementami tymi mogą być:
Kryzys walutowy – polegający na gwałtownym spadku kursu.
Kryzys pieniężny– polegający na znacznym wzroście stóp procentowych i zmniejszaniu rozmiarów podaży pieniądza w
gospodarce.
Kryzys bankowy – polegający na ograniczeniu możliwości dokonywania wypłat z rachunków bankowych oraz na
bankructwie niektórych banków.
Kryzys giełdowy – polegający na znaczącym i gwałtownym spadku cen giełdowych papierów wartościowych.
Kryzys pierwszej generacji:
Teoretyczną koncepcje tego modelu zaproponował P.Krugman. Kryzysy te wywołują czynniki wewnętrzne tj. ekspansywna polityka
fiskalna i monetarna oraz niedostosowana do nich polityka kursowa (przy stałym kursie walutowym).
Przykłady:
kryzysy walutowe w Ameryce Południowej (Meksyk, Argentyna) na przełomie lat 70. i 80. XX wieku
kryzys walutowy w Rosji (1998).
Schemat przebiegu:
Ekspansywna polityka fiskalna ⇒ wysoki deficyt budżetowy ⇒ finansowanie deficytu emisją pieniądza ⇒ wzrost inflacji ⇒ przy
stałym kursie walutowym spada konkurencyjność cenowa eksportu, rośnie atrakcyjność cenowa importu ⇒ rośnie deficyt
handlowy, maleją rezerwy walutowe ⇒ waluta krajowa „dojrzewa” do dewaluacji, co powoduje ataki spekulantów na tę walutę.
Wyjście z tego kryzysu jest możliwe, jednak jest bardzo kosztowne dla sfery realnej gospodarki, wymaga bowiem drastycznego
zaostrzenia polityki fiskalnej i monetarnej, co ma na celu zredukowanie popytu globalnego. W efekcie tych działań dochodzi do
drastycznego zahamowania aktywności gospodarczej.
Kryzysy drugiej generacji;
(powodowane przez czynniki zewnętrzne) – twórcą koncepcji był Maurice Obstfeld.( kursy stałe, rozważna polityka, kraje dysponują
dużą ilością rezerw walutowych).
Przykład:
Kryzys walutowy GBP (1992)
Kryzysy te dotyczą krajów mających zdrową gospodarkę i prowadzących rozważną politykę makroekonomiczną. Wybuchają w
sytuacji, gdy pod wpływem określonych okoliczności zmienia się priorytet wspomnianej polityki makroekonomicznej.
Np. kraj, który prowadził restrykcyjną politykę pieniężną, przy stałym kursie walutowym, wskutek recesji, obniża stopy
procentowe i rozważa dewaluację waluty krajowej. W takiej sytuacji uczestnicy rynku mogą przypuszczać atak na tę walutę i
przyspieszyć dewaluację.
Wśród kryzysów walutowych drugiej generacji uwypukla się dwa wzajemnie powiązane elementy:
założenie wielkości możliwych stanów równowagi
koncepcja ataku spekulacyjnego jako samospełniającej się przepowiedni.
Modele drugiej generacji uwypuklają rolę dużych inwestorów. Przykładem kryzysu drugiej generacji, gdzie banki nie zdołały obronić
waluty są Niemcy w 1990r., Anglia w 1990, kryzys funta we Francji w 1992r. oraz Hongkong w 1998 roku.
Kryzysy trzeciej generacji:
Kryzysy te dotyczą krajów wschodzących o zrównoważonej gospodarce i rozsądnej polityce makroekonomicznej, lecz słabym
zarządzaniu w skali mikroekonomicznej (zbyt wysokie zadłużenie zagraniczne przedsiębiorstw, ryzykowne kredytowanie przez
banki), korupcji i politycznymi powiązaniami między państwem a podmiotami gospodarczymi. Są wywoływane przez splot czynników
wewnętrznych i zewnętrznych.
Przykłady:
Meksyk (1994-95)
Azja Południowowschodnia (1997-98).
Mgr. Tomasz Serwach
Gospodarka światowa
Ćwiczenia VII – Kryzysy walutowe i finansowe
Schemat przebiegu:
Masowy przepływ kapitału do krajów wschodzących ⇒ przekroczenie możliwości absorpcyjnych tych
rynków,
nieracjonalne
wykorzystywanie krótkoterminowych kredytów zagranicznych przez banki i przedsiębiorstwa ⇒ spadająca rentowność
inwestycji, rosnące ryzyko niewypłacalności kredytobiorców ⇒ spadek zaufania inwestorów, gwałtowny odpływ kapitału ⇒ duża
deprecjacja walut krajów inwestowania.
Skutku kryzysu trzeciej generacji:
kryzys bankowy i/lub kryzys giełdowy
głęboka recesja gospodarcza
napięcia społeczno-polityczna
Modele trzeciej generacji: cechują się przyczynami mikroekonomicznymi:
Moralny hazard (pokusa nadużycia) – podmiot nie ponosi w pełni konsekwencji swoich zachowań, posiada gwarancje,
które umożliwiają mu większe ryzyko.
Owczy pęd – inwestorzy śledzą zachowania innych podmiotów, gdyż mogą one mieć większy dostęp do informacji i
naśladują ich zachowania.
Efekt zarażenia – przenoszenie negatywnych impulsów koniunkturalnych między państwami powiązanymi między sobą.
Mgr. Tomasz Serwach
Gospodarka światowa
Ćwiczenia VII – Kryzysy walutowe i finansowe
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)