To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KONKORDAT
W literaturze prawniczej konkordat jest terminem technicznym oznaczającym umowę międzynarodową między Stolicą Apostolską i danym państwem. Nazwa konkordat w ścisłym tego słowa znaczeniu oznacza uroczystą umowę między Stolicą Apostolską i suwerennymi organami władzy państwowej , zawartą zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego na zasadzie partnerstwa , dotyczącą spraw będących przedmiotem zainteresowania obu stron, bez względu na zakres regulowanych spraw, wywierającą skutki prawne dla obu stron. Natomiast konkordatem w szerszym znaczeniu jest każda dwustronna umowa między Stolicą Apostolską i danym państwem.
Stronami konkordatu są : Stolica Apostolska i państwo, jako podmioty stosunków międzynarodowych. Pod nazwą Stolica Apostolska rozumie się Biskupa Rzymu, , który jest najwyższą władzą w kościele katolickim, oraz zespół organów pomocniczych tworzących Kurię Rzymską. Stolica Apostolska , jako strona konkordatu z Polską, jest reprezentacją Kościoła katolickiego, jako religijnej społeczności uniwersalnej, jak również tej jego części, która znajduje się w granicach terytorium danego państwa. Stolica Apostolska jest pełnoprawnym podmiotem umów międzynarodowych, dlatego chociaż konkordat nie jest umową międzynarodową , to jest umową międzynarodową we właściwym tego słowa znaczeniu. Drugą stroną konkordatu jest państwo jako suwerenny podmiot stosunków międzynarodowych. Kompetencje do zawierania konkordatu w państwie demokratycznym , zgodnie z Konstytucją posiadają najwyższe organy władzy wykonawczej , czyli rząd prezydent, oraz do władzy ustawodawczej parlamentu.
Przedmiotem konkordatu są sprawy wchodzące w zakres zainteresowania obu stron. Obejmuje on różne relacje wielopłaszczyznowe:
relacje między państwem a Stolicą Apostolską w płaszczyźnie międzynarodowej (stosunki dyplomatyczne)
relacje między danym państwem a Kościołem katolickim działającym na jego terytorium
stosunki między danym państwem a jego obywatelami, którzy jednocześnie są wiernymi Kościoła katolickiego.
W pojmowaniu przedmiotu konkordatu wystąpiły dwie epoki:
epoka konkordatów klasycznych, zwanych wertykalnymi, która trwała od średniowiecza do Soboru Watykańskiego ( drugiego). Przedmiotem konkordatu była wymiana przywilejów i wzajemnych ustępstw między Stolicą Apostolską i najwyższymi władzami państw chrześcijańskich. Tego typu konkordaty służyły łagodzeniu konfliktów między władzą świecką i duchowną.
Epoka konkordatów współczesnych, zwanych horyzontalnymi, zainicjowana została po Soborze Watykańskim (drugim). Podstawową zasadą stosunków między państwem a kościołem jest ochrona wolności religijnej, mającej żródło w należnej każdemu człowiekowi godności ludzkiej.
(…)
… i wspólnot religijnych do wolności religijnej”
zrzeczenia się przez kościół wszelkich przywilejów oferowanych mu dawniej przez władze państwa
zrzeczenia się przez władze świeckie wspomnianych praw czy przywilejów , przysługujących im dotychczas na mocy umowy lub zwyczaju.
Ze względu na formę zawarcia wyróżnia się: konkordaty zawierane w formie uroczystej, podlegającej ratyfikacji, będące źródłem prawa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)