To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Koncepcje rozumienia społeczeństwa obywatelskiego. Społeczeństwo pluralistyczne, a społeczeństwo obywatelskie (porównanie). Samoograniczenie jako warunek społeczeństwa obywatelskiego. Cechy społeczeństwa obywatelskiego. Czy i kiedy Polska może stać się państwem o społeczeństwie obywatelskim? Ostatnio mało używa się pojęcia społeczeństwa obywatelskiego w Polsce. Koncepcja społeczeństwa obywatelskiego: społeczeństwo jest zorganizowane i w związku z tym zdolne do stworzenia przeciwwagi dla instytucji państwowych, zdolne do bycia wymagającym partnerem. Budowane jest w oparciu o kilka założeń. Przede wszystkim punktem wyjścia jest uznanie pluralizmu nie tylko przez samo społeczeństwo, ale przede wszystkim przez władzę publiczną. Społeczeństwo obywatelskie organizuje się z inicjatywy własnej, a nie z inicjatywy państwa, państwo nie jest inicjatorem aktywności społeczeństwa, kontroluje ją jedynie z punktu legalności. Cechą społeczeństwa obywatelskiego jest również samoograniczanie się społeczeństwa ze względu na interes, dobro wspólne w imię obywatelskości. Obywatelskość to poczucie więzi z własnym państwem, narodem, społeczeństwem, wspólnotą. Czy instytucje państwa mieszczą się w pojęciu społeczeństwa obywatelskiego? Zdaniem prof. Łabno: nie, konkretna władza nie mieści się w pojęciu społeczeństwa obywatelskiego. Współczesna Europa potrzebuje społeczeństwa obywatelskiego. Koncepcje tego pojęcia są dwojakiego rodzaju: - można to rozumieć że są to tylko rożnego rodzaju organizacje z wyłączeniem jednak państwa - bo jest oczywista sprzeczność interesów pomiędzy państwem jako instytucją a jednostką, państwo narzuca swoją wolę regulując wiele kwestii powoduje ograniczenie wolności człowieka i to z istoty rzeczy prowadzi do nierównowagi w stosunkach z państwem , jesteśmy w sytuacji podmiotu podporządkowanego - druga koncepcja odwrotnie zakłada , że społeczeństwo i państwo mogą wspólnie tworzyć tzw. społeczeństwo obywatelskie. Proponowane jest przyjęcie pierwszego sposobu pojmowania tego terminu , uznając oczywiście niezbędność istnienia państwa , konieczność podporządkowania się i troski o to państwo ze strony obywatela. Sprzyja to rozwojowi państwa i społeczeństwa. Idea społeczeństwa obywatelskiego to dążenie do zachowania wolności człowieka ale jednocześnie dążenie do ochrony państwa i zapewnienia jego rozwoju. Społeczeństwo obywatelskie musi być pluralistyczne. Zanim jednak „nauczymy się” tego pluralizmu, społeczeństwo przechodzi okres „burzy”, niezorganizowania. Jeśli społeczeństwo jest niezorganizowane, to władza może wybierać sobie z kim chce rozmawiać, co praktycznie może oznaczać, że z nikim nie rozmawia poważnie. Dojrzałe społeczeństwo samoogranicza się ze względu na dobro wspólne, wspólny interes, ogranicza nawet pluralizm - ale to jest efekt normalny. Bo przecież Rzeczpospolita to dobro wspólne wszystkich obywateli i powinno się dążyć do takiego wychowania obywateli, w szczególności tych najmłodszych, aby każdy to rozumiał i umiał zrezygnować z własnego interesu w imię społeczeństwa obywatelskiego, w imię dobra wspólnego. Prospołeczne zachowania wymuszane są np. przez klauzule generalne. Społeczeństwo obywatelskie oparte jest na zasadzie wolności jednostki, ale ograniczonej interesem publicznym.
(…)
…, w której żyje i wobec państwa i w efekcie samoograniczenie się. Ono dot. poczucia obowiązku szukania rozwiązań kompromisowych.
Pluralizm jest z jednej strony zjawiskiem naturalnym, koniecznym i prawidłowym, ale z drugiej strony bywa zjawiskiem negatywnym, bo może prowadzić do rozwoju takiej liczby organizacji, że społeczeństwo staje się całkowicie zdezorganizowanie. Tzn., że nie umie z tej wolności korzystać…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)