Problem granic władzy suwerennej

Problem granic władzy suwerennej. Zakres władzy suwerennej jest w praktyce determinowany choćby przez czynniki obiektywne, gospodarcze, materialne. Teorie granic władzy suwerennej w stosunkach wewnętrznych: -w ka­tolickiej doktrynie państwa granice te wypływają nie tylko z przyrodzo­nych praw ludzkich, ale i z zasad organizacji państwa jako wspólnoty ludzkiej -teorie absolutyzmu monarszego uznawały po­wiązanie monarchy „prawem boskim", co w życiu doczesnym skutko­wało prawem oporu przeciwko monarsze łamiącemu zasady tego prawa. -wczesny liberalizm głosił, że granice władzy państwowej wyznaczają prawa naturalne jednostki - tj. wolność, własność, prawo do życia. Pod­kreślano przy tym, że władza została powołana przez społeczeństwo do ochrony tych praw. -szkoła pozytywizmu prawniczego sformułowała tezę, że tylko prawo pozytywne, a zwłaszcza konstytucja, może wyznaczyć granice władzy, co oznaczało jej samoograniczenie się. Wiele współcze­śnie powstających teorii stoi na stanowisku, że ograniczeniem władzy suwerennej są prawa i wolności jednostki. Traktowane są one jako pier­wotne w stosunku do każdej władzy i państwa, a tym samym jako stoją ce ponad wewnątrzpaństwowym porządkiem prawnym.
Abstrahując od wszel­kich rozważań teoretycznych problem granic władzy państwowej roz­wiązywany jest w praktyce ustrojowej każdego państwa. Sposób jego rozwiązania manifestuje się w kształcie przyjętych instytucji ustrojowych i prawnych - np. gwarancje praw jednostki.
... zobacz całą notatkę