To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
8. Monarchia absolutna
Monarchia absolutna to:
skrajny rodzaj monarchii, w której wszystkie dziedziny sprawowania władzy skupione są w ręku monarchy; jest monarchią nieograniczoną, ani przez stany, ani przez papieża, ani przez prawa zwyczajowe, ani przez parlament, ani przez konstytucję. Monarcha uosabia i sprawuje niepodzielnie władzę polityczną, on sam jest instytucją władzy („Państwo to ja”, powiedział Ludwik XIV), a nie tylko reprezentantem państwa albo jego częścią, czyli podmiotem władzy. Proces ten rozpoczął się w XIV w. wraz z upadkiem autorytetu papieża i cesarza, a nasilił w wieku XVI (zob. Machiavelli). W wieku XVII doprowadził do powstania klasycznej formy absolutyzmu we Francji, szczególnie za panowania Ludwika XIV. W XVIII w. absolutyzm zyskał własną ideologię gdzie władca miał być pierwszym urzędnikiem nowoczesnego, scentralizowanego państwa - taką postać absolutyzmu nazywamy absolutyzmem oświeconym. Absolutyzm oświecony najbardziej wyraźne formy przybrał w Królestwie Prus za panowania Fryderyka Wielkiego i w Austrii pod rządami Józefa II. W absolutyzmie oświeconym panowały, zgodne z ideologią Oświecenia, tendencje do reformy całokształtu życia społecznego i gospodarczego, realizowanego przez rozbudowany aparat biurokratyczny. W niektórych państwach (Polska, Anglia) absolutystyczny system rządów nigdy się nie ukształtował, a co więcej, budził stałe, poważne obawy społeczeństwa (zob. absolutum dominium, Magna Charta, neminem captivabimus). W innych (Szwecja, Niderlandy, także Anglia Stuartów) da się zauważyć starą walkę między zwolennikami władzy absolutnej a zwolennikami decentralizacji. W jeszcze innych (Rosja) nałożył się na dawniejsze formy despotyzmu (zob. samodzierżawie).
Cechy monarchii absolutnej
w monarchii absolutnej pełnia władzy politycznej należała do monarchy, co wyrażało się w powiedzeniu quod principi placuit, legis habet vigorem - to co podoba się władcy, ma moc prawa; monarcha nie musiał konsultować swoich decyzji z oficjalnymi przedstawicielstwami stanów; jeżeli zostały one utrzymane (na przykład we Francji Stany Generalne), pełniły jedynie funkcję opiniodawczą
tylko władca mógł prowadzić politykę zagraniczną, zawierać traktaty z innymi państwami, wysyłać za granicę oficjalnych przedstawicieli; tylko on miał prawo wypowiadania i prowadzenia wojen
monarcha miał monopol na stanowienie prawa i ściąganie podatków z całego kraju, a nie tylko z domeny królewskiej
monarchia absolutna zainicjowała proces tworzenia biurokracji państwowej; aparat urzędniczy składał się z ludzi posiadających zawodowe przygotowanie do pełnionych funkcji; służba urzędnicza stwarzała możliwości awansu ludziom o pochodzeniu plebejskim
w zamian za uznanie prawa monarchy do pełni władzy politycznej, szlachta uzyskiwała pełnię własności posiadanych przez siebie majątków (odrzucone zostało średniowieczne rozróżnienie na własność bezpośrednią i użytkową, obowiązujące w prawie lennym)
(…)
… mają prawo do obsadzania stanowisk biskupich, nie zgadzali się także na odpływ pieniędzy do Rzymu Rodzaje monarchii absolutnej
Absolutyzm klasyczny (ludwikowski, francuski) to forma rządów monarchicznych, która pojawiła się w Europie w XVI wieku. Wywodzi się z idei starożytnej i średniowiecznej. Podwaliny nowożytnej koncepcji absolutyzmu stworzyli Niccolò Machiavelli i Jean Bodin. Absolutyzm, oparty…
… monarchii (tak zwane fundamentalne prawa monarchii). Cechy absolutyzmu klasycznego: centralizm - władza skupiona w rękach króla ; biurokratyzm - rozbudowany aparat administracyjny ; etatyzm ; militaryzm - tworzenie zawodowej armii ; ekspansjonizm - powiększanie terytorium państwa kosztem sąsiadów
Absolutyzm oświecony forma ustroju państwa rozpowszechniona w Europie w II połowie XVIII w., w której władca…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)