To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład 2 Metodyka badań struktury krajobrazu - ujęcie wertykalne i horyzontalne Prowadzący dr Sylwia Horska-Schwarz
Zakład Geografii Fizycznej
Miąższość krajobrazu Górna granica krajobrazu - wysokość, do której zaznacza się wpływ podłoża na stan atmosfery lub dwukrotna wysokość pokrywy roślinnej w okresie jej max rozwoju, w przypadku braku roślinności 2 m Dolna granica - pierwszy poziom wód podziemnych
Znajomość miąższości krajobrazu wykorzystywana do obliczania wielkości geo mas i analizy geohoryzontów jednostek przestrzennych
geomasa - elementarna strukturalno-funkcjonalna część krajobrazu, charakteryzująca się określoną masą, prędkością zmian w czasie i przestrzeni np. pedomasa- w skład której wchodzi między innymi: materia mineralna, organiczna, organizmy żywe, bakterie, grzyby itp. jednostki: gramy, kilogramy, tony, litry, t/ha itp.
geohoryzont - względnie jednorodna, pionowa warstwa krajobrazu, cechująca się szeregiem cech krajobrazowo-geofizycznych, do najważniejszych należą zestaw i stosunki geomas
Granice krajobrazowe Strefy przejściowe pomiędzy dwiema sąsiadującymi jednostkami przestrzennymi (jedne cechy stopniowo/skokowo zanikają a pojawiają się inne) wyróżniane w oparciu o zestaw cech strukturalno-funkcjonalnych; Miejsce zamiany jednego lub więcej komponentów
Rodzaje granic krajobrazowych Granice dzielimy na : proste - wyznaczają zmienność jednego komponentu złożone - zmienność kilku komponentów dywergencyjne - rozdzielające potoki materi i i energii konwergencyjne - łączące potoki materii i energii gradientowe- strefy największych zmian parametrów procesowe - strefy różnych procesów łączące- posiadające cechy obu rozdzielanych jednostek dzielące- różne od dwóch podobnych do siebie jednostek rozróżniające - różne od dwóch jednostek, które nie są do siebie podobne Delimitacja jednostek przestrzennych Najważniejsze zadanie KGF. Celem delimitacji j.p./geokompleksów jest uporządkowanie wiedzy na temat właściwości przestrzeni przyrodniczej oraz przedstawienie jej według badanych cech i ich rozmieszczenia. Jest podstawą oceny warunków naturalnych i określenia zasad zrównoważonego rozwoju i właściwego gospodarowania środowiskiem przyrodniczym.
Kryteria wydzielania typ ów krajobrazu Struktura wewnętrzna i procesy odpowiedzialne za jej funkcjonowanie
Stopień wewnętrznego zróżnicowania
(…)
…) często znajdują się w stanie przejściowym, dalekim od równowagi (ich struktura szybko reaguje na bodźce) podczas gdy duży system krajobrazowy (geosystem) w ujęciu całościowym charakteryzuje się stosunkowo wysoką stabilnością (struktura wolno ulega transformacji czy ewolucji).
Geosystem:
geokompleks, którego komponenty i procesy traktowane są jako elementy i relacje systemu. Wyróżniane na podstawie cech…
… na podstawie cech rzeźby (nizin, wyżyn i niskich gór, średnich i wysokich gór, dolin i obniżeń Rodzaj: wyróżniany w oparciu o genezę (glacjalne, peryglacjalne, eoliczne)
Gatunek: wyróżniany ze względu na typ rzeźby (np. pagórkowate), zwartość, wielkość, rodzaj form terenu (np. wysoczyzn), piętrowość (np. regla dolnego)
Istota typologii polega na uwypukleniu cech stanowiących o powtarzalności danej jednostki/obszaru
Istota regionalizacji polega na uwypukleniu cech stanowiących o odrębności danej jednostki/obszaru
Obszar: Europa Zachodnia
Prowincja: Niż Środkowoeuropejski
Podprowincja: Niziny Środkowopolskie
Makroregion: Nizina Środkowomazowiecka
Mezoregion: Równina Warszawska
Mikroregion: fragment doliny Wisły
Procedura wydzielania i systematyzowania indywidualnych jednostek przestrzennych w układzie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)