Kit pszczeli - wykład, sem IV

KIT PSZCZELI
Jest żywiczną smolistą substancją, której pszczoły używają do uszczelniania gniazda, zalepiania otworów i szpar, a także w mieszaninie z woskiem do polerowania komórek przed zaczerwieniem. Pszczoły niekiedy pokrywają kitem ciała zabitych szkodników, których nie mogą usunąć z ula. Druga nazwa kitu „propolis” pochodzi z języka greckiego: pro- przed, polis- miasto, osiedle. Oznacza więc substancję stosowaną do zabezpieczania dostępu do gniazda pszczół. Kit pszczeli przynoszą do ula pszczoły zbieraczki w postaci lepkich, błyszczących odnóży, zbieranych z pączków i młodych pędów topoli, brzozy, świerka, kasztanowca, sosny i innych drzew oraz roślin zielonych. Zabarwienie kitu może być bardzo różne, od jasnożółtego i czerwonego do brązowego, prawie czarnego, może też być zielonkawe.
Skład chemiczny propolisu zależy od rośliny, z której kit pochodzi, oraz pory roku. Zawiera on 50-55% żywic i balsamów, 25-35% wosków, 10% olejków eterycznych i ok. 5% pyłku. Pozostałe 5% stanowią różne substancje organiczne. Propolis otrzymuje się zeskrobując go z ramek. Propolis ma przede wszystkim działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze (największą wrażliwość wykazują bakterie Gram dodatnie, niewrażliwe są bakterie Gram ujemne oraz beztlenowce). Propolis ma także właściwości immunologiczne i regeneracyjne. W roztworze etanolowo-glicerolowym jest stosowany do leczenia powikłanych ran pooperacyjnych, ran miażdżycowych, stanów zapalnych kości i stawów oraz pochwy i szyjki macicy. Wspomaga bliznowanie ran. W stomatologii- do leczenia próchnicy średniej i głębokiej.
... zobacz całą notatkę