Jak szybko i skutecznie zdemotywować pracownika? Z praktyki doradcy personalnego. Pracując od kilku lat jako doradca personalny, na co dzień spotykam się z problemem motywacji pracowników. Pojawia się on nie tylko w rozmowach z kierownikami działów personalnych, ale i z menedżerami starającymi się o zmianę pracy. Z moich obserwacji wynika, że w ciągu tych kilku lat świadomość znaczenia tego problemu stała się powszechna. Wynika to z kilku przyczyn. Obecność na naszym rynku firm zachodnich upowszechniła stosowanie wypracowanych w krajach wysokorozwiniętych metod motywowania. Poprawiła się również dostępność literatury fachowej i specjalistycznych studiów podyplomowych. Im bardziej jednak rozpowszechnia się świadomość problemu, tym bardziej widoczny staje się poziom patologii w tej dziedzinie, występujący na poziomie zupełnie elementarnych zachowań. W swej pracy mogę najczęściej obserwować nie tyle efekty działań motywujących, co demotywujących. Ważnym elementem każdej rozmowy kwalifikacyjnej jest poznanie przyczyn odejścia kandydata z poprzedniej firmy lub chęci zmiany pracy. Wbrew pozorom, to nie warunki finansowe są tu najczęstszym powodem. Decyzje o zmianie pracy bardzo często związane są bowiem z niezaspokojeniem potrzeb pracownika w obecnym miejscu pracy, utratą sensu swojego wysiłku czy zaufania do pracodawcy. Widoczne to jest zwłaszcza wśród kadry kierowniczej, która sytuację finansową ma dawno ustabilizowaną, a obecnie poszukuje rozwoju zawodowego, większej swobody decyzji, lepszej współpracy z przełożonym etc. Pierwsze kroki w firmie Pierwszym, niewybaczalnym błędem jest składanie przyszłemu pracownikowi nierealistycznych obietnic w trakcie przyjmowania do pracy . Przyrzeczenia te dotyczą czasami spraw finansowych (np. pensji po okresie próbnym), jak i zakresu obowiązków, możliwości dalszego rozwoju zawodowego i awansu. Konsekwencją niedotrzymania umowy ustnej, a czasami nawet pisemnej, jest rozgoryczenie pracownika, frustracja rozbudzonych już potrzeb i absolutny spadek zaufania do pracodawcy. Ten moment oznacza zazwyczaj zerwanie więzów lojalności i rozpoczęcie poszukiwania nowej pracy. Źródłem rozczarowania i stresu są dla pracowników pierwsze dni w pracy. Jeżeli pracodawca nie dba w odpowiedni sposób o wprowadzenie nowego pracownika , ten odczuwa ogromny dyskomfort. Najczęściej wynika to z braku wyznaczenia odpowiedniej osoby, odpowiedzialnej za nawiązanie współpracy nowicjusza z pozostałymi pracownikami. Przerzucenie tego wysiłku na "zbiorową odpowiedzialność" całego zespołu sprawia, że w praktyce pracownik musi radzić sobie sam. A przecież podejmowanie nowych obowiązków w nowym otoczeniu samo w sobie jest dużym obciążeniem. Dodawanie do tego konieczności samodzielnego i samotnego rozpoznawania skomplikowanych procedur, układów personalnych i zwyczajów firmowych jest zupełnie zbytecznym ciężarem. Nieponiesienie przez firmę ciężaru właściwego przyjęcia nowego pracownika, odbija się bezpośrednio na niej samej. Nowicjusz czując się zagubionym, popełnia większą ilość błędów, obniża sprawność komunikacji wewnętrznej, traci zaufanie i szacunek do firmy jako organizacji.
(…)
… więc poświęcić podwładnym trochę czasu i energii, by dowiedzieć się czego oni rzeczywiści potrzebują. Podsumowanie Systemy motywacyjne przyjęte przez firmy to tylko jedna strona medalu. Drugą, niezwykle istotną stroną problemu motywacji, są sami menedżerowie. To ich braki w kompetencjach społecznych i inteligencji emocjonalnej sprawiają, że pracownicy zmieniają miejsca pracy. Oczywiście…
… inteligencji emocjonalnej. Menedżerowie nie uczą się więc jak rozpoznawać własne i innych emocje, jak przewidywać zachowania ludzi w różnych sytuacjach, jak eliminować zły nastrój u siebie, czy jak podnosić morale w załamanym niepowodzeniem zespole. Dlatego też rozwiązana należy szukać w bardzo praktycznych szkoleniach kompetencji społecznych. Jednym z kryterium oceny wartości takiego treningu winno…
… samodzielności. Warto tu wspomnieć, że brak zaufania do pracowników działa jak "błędne koło" i "samospełniające się proroctwo". Przełożony oczekując, że pracownik sobie nie poradzi lub wykona zadanie źle, powoduje, że pracownik rzeczywiście obniża swoją motywację i zaangażowanie, przerzucając odpowiedzialność na szefa. Ten z kolei widząc mniejszą samodzielność pracownika, ponownie pozbawia go możliwości wykazania się swoimi umiejętnościami i zdolnością samodzielnego rozwiązywania problemów. W skrajnych przypadkach menedżerowie doprowadzają do wypracowania u swoich podwładnych zjawiska "wyuczonej bezradności". Menedżerowie sami zaś doprowadzają się do przemęczenia i powstania psychosomatycznych chorób zawodowych. Czynnikiem, który często powoduje decyzję o zmianie pracy jest podejmowanie decyzji o losie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)