Instrumenty zagranicznej polityki ekonomicznej.
Wybór celów i środków polityki handlowej warunkują czynniki wewnętrzne (m.in. poziom rozwoju gospodarczego, utrzymanie poziomu zatrudnienia, stabilizacja cen, struktura klasowa społeczeństwa) i czynniki zewnętrzne (m.in. zmiany polityczne na świecie, zmiany pozycji poszczególnych państw na rynku międzynarodowym, działalność organizacji i instytucji międzynarodowych).
Podstawowym celem długookresowym (strukturalnym) polityki handlowej jest wzrost korzyści z udziału w międzynarodowym podziale pracy, co można osiągnąć poprzez wzrost międzynarodowej zdolności konkurencyjnej.
Do celów średnio- i krótkookresowych (koniunkturalnych) polityki handlowej należy zaliczyć: zachowanie równowagi płatniczej i pozytywne oddziaływanie na aktywność gospodarczą, stan zatrudnienia, ceny, podział dochodów, strukturę gospodarczą, poziom konkurencji, postęp techniczny.
Środki zagranicznej polityki handlowej:
- o mechanizmie cenowym(opierają się na zasadzie, że liczy się cena, nie jakość itp., a wysoka cena ogranicza popyt. Do podniesienia cen towarów importowanych można wykorzystać cła, środki paracelne(opłaty wyrównawcze, depozyty importowe, cła antydumpingowe i wyrównawcze, opłaty i podatki wewnętrzne) oraz politykę kursu walutowego. W eksporcie, aby zwiększyć konkurencyjność cenową, można stosować subsydia pośrednie i deprecjację kursu walutowego).
- administracyjne(nakazowe; nadzorują i regulują wielkość oraz strukturę importu i eksportu. Operują przeważnie pozacelnymi środkami: ograniczenia ilościowe, zróżnicowane narodowe przepisy zdrowotne i sanitarne, przepisy dot. opakowania i oznakowania itp.)
- o mechanizmie dochodowym(głównie są to środki polityki wewnątrzekonomicznej, a oddziałują na dochody przedsiębiorstw i ludności a więc pośrednio na globalny przepływ towarów i usług.
Cło - opłata nakładana przez państwo na towary przekraczające jego granicę celną. Cło jest odpowiednikiem podatku zwiększającego dochody budżetowe państwa. Jego efektem jest wzrost ceny i obciążenie nabywcy (konsumenta krajowego) dodatkowymi kosztami.
Klasyfikacja:
- cło autonomiczne(wprowadzane z nikim nie uzgadnianą decyzją jednego państwa) i umowne(uzgadnianie między państwami na podst. umów, określających poziom, czas obowiązywania ceł, zróżnicowanie asortymentowe itp.)
- cło minimalne(stosowane w handlu z krajami KNU(że partner będzie traktowany tak samo jak inni z KNU) i maksymalne(stosowane w handlu z krajami bez KNU, więc te cła są wyższe)
- cła preferencyjne(niższe od ceł minimalnych; są wyjątkiem od KNU i nie przysługują krajom z KNU. Gdy stawka celna jest na poziomie zerowym wyst.
(…)
… do kraju towarów)
- cła od wartości, od ilości i cła kombinowane(nakładane od wartości i ilości towaru łącznie)
Narzędzia parataryfowe - ograniczenia w handlu zagranicznym nie będące cłami, a powodujące skutki identyczne jak cła, lecz mające większą skuteczność, bo obejmują tylko wybrane podmioty i przedmioty, nie wymagają wielu zabiegów prawnych itp.
Do najważniejszych należą:
Subwencje(Subsydia eksportowe) - bezpośrednie i pośrednie wypłaty eksporterowi; można stosować, by obniżyć cenę eksportową. Dominują subwencje pośrednie, ukryte, które wyst. w postaci ulg i ułatwień(preferencyjne kredyty, korzyści fiskalne dla eksportera).
Subwencje dzielą się na krajowe(prawnie dozwolone jest ich stosowanie po uprzedniej ratyfikacji) i eksportowe(dzielą się na dwie grupy: dopuszczającą subwencjonowanie…
… - stosowane na towary niegrudkowane w kraju importera.
Opłaty specjalne - konsularne, stemplowe, statyczne, administracyjne. Podobnie jak fiskalne mają zwiększać dochód budżetowy, zwiększać popyt na substytuty krajowe itp.
Podatki - pośrednie(zwracane w kraju eksportera, żeby nie był podwójnie opodatkowany) i bezpośrednie(podwójne opodatkowanie)
Dumping - oznacza sprzedaż towaru za granicą poniżej ceny…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)