To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
MONTAIGNE 1.Sytuacja Monataigne'a: - żył w epoce, w której tożsamość europejska była głęboko zachwiana przez gwałtowne przeobrażenia w różnych dziedzinach. Europa przestała utożsamiać się jedynie z chrześcijaństwem i wyrażała radykalne zerwanie ze wszystkimi odniesieniami, jakie przez całe wieki wyznaczały jej rozwój. Kształtowanie się literatury narodowej, a największe arcydzieła są odtąd pisane w językach lokalnych - proza Montaigne'a jest naszpikowana cytatami łacińskimi ale jednocześnie nasycona wyrażeniami czerpanymi ze źródeł bardziej ludowych, a owa różnorodność wyraża zbieżność licznych doświadczeń w jednej filozofii egzystencji, inspirowanej żywą troską komparatysty i poczuciem zbieżności między sądami dogmatycznymi a większością przeżywanych sytuacji.
- dostrzegł społeczny i psychiczny przymus, który spowodował, że wychowanie zamiast przebudzenia człowieka ku światu stało się jego uwarunkowaniem. 2. Paradoks Montaigne'a: - jest paradoksem doszukiwanie się w jego postaci profilu wychowawcy. Nie daje się w żaden sposób zaliczyć do osób, które określają teorię edukacji.
- jego sceptycyzm jest bardzo odległy od kartezjańskiego uzasadniania „metody” dla właściwego kierowania własnym rozumem i poszukiwania prawdy w naukach i raczej nie najlepiej daje się pogodzić z wymiarem normatywnym, który zdaje się nieodłącznym od wszelkiej edukacji.
- podziela zainteresowania swoich współczesnych: uwydatniania roli historii, opowiadania o ziemiach niedawno odkrytych i zwyczajach tych, którzy je zaludniają, pochwala nauczania w sposób rekreacyjny poprzez aktywność teatralną i ćwiczenia fizyczne. - do lektury klasyków pojmowanych problemowo dołączyła historia „nauczycielka życia”
- wychowawca jest bezsilny wobec tego, co stanowi podstawę naszej natury, nie ma więc mowy o kulturze prawdziwie intelektualnej, kulturze której przedmiotem miało być kształtowanie intelektu jako takiego.
- w mniejszym stopniu był on prekursorem nowoczesnej szkoły, co twórcą kierunku pedagogicznego zajmującego się krytyką instytucji, stanowiącego krytyczna przeciwwagę dla systemów edukacyjnych.
- wiedza nie dostarcza żadnych norm pozytywnych, a jedynie daje nam poznać odległość, jaka dzieli postępowanie ludzi od tego, co doradzałaby mądra natura.
- cechy niezmienne są w znacznej mierze rozdzielone w sposób przypadkowy. Wychowanie jest okazja do ich aktualizacji, po to aby wytropić najlepsze charaktery O WYCHOWANIU DZIECI -„życie samo w sobie nie jest ani dobre, ani złe; jest miejscem na dobro i zło, wedle tego czym je zapełnicie”
- poprzez analizę wyobraźni i obyczajów, rozważa problemy zasadnicze dla wszelkiej filozofii wychowania: w jaki sposób umysł ludzki jest wykształcony przez swoje siły i swoje czynniki, które docierają doń ze świata? Wyobraźnia wytwarza liczne następstwa w rzeczywistości i stanowi najbardziej żywy dowód przeciw prymatowi woli w zachowaniu się człowieka.
(…)
…, i najgodniejszym wytworem prawdy.”
- relatywizm Montaigne'a jest przede wszystkim realizmem, który unika fikcji przeciwnych doświadczeń. Odwracając antropocentryzm, poszukuje w świecie znaków boskiej wielkości.
3. Fenomenologia w myśli Montaigne'a.
- korzysta z metody fenomenologicznej, by badać umysł, stosuje tę metodę wobec tekstów starożytnych i współczesnych.
- broniąc się przed wszelkim dogmatyzmem, korzysta…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)