To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Makroekologia.
W dziele Darwina znalazło się wiele odniesień do tego, co zostało później nazwane ekologią. Podejście doboru jest bowiem związane z ekologicznym podejściem konkurencji wewnątrzgatunkowej.
Hipoteza superorganizmu.
F.E. Clements określił zespół organizmów jako superorganizm, którego gatunki składowe są ściśle ze sobą powiązane zarówno obecnie, jak i w ich ewolucyjnej przeszłości. Tak więc osobniki, populacje i zespoły są wzajemnie zależne i przypominają reakcje charakterystyczne dla komórek, tkanek i narządów.
Fundamentalną krytykę tych poglądów zapoczątkował w latach 20-tych amerykański botanik Henry A. Gleason, który - stojąc twardo na gruncie ewolucji - proponował inne wyjaśnienie obserwowanych wzorów; zaproponował „osobnicze rozumienie ekologii”, w którym zjawiska charakterystyczne dla zbiorowisk roślinnych zależą całkowicie i bez reszty od zjawisk charakterystycznych dla poszczególnych gatunków.
Podział ekologów:
holiści - superorganizm
redukcjoniści - osobnicze podejście.
Lata 60 - te:
1958 - 1959 - Hutchinson publikuje swoje wczesne prace o niszy i różnorodności gatunkowej (1958 - 1959).
Nisza podstawowa - przestrzeń określona przez warunki abiotyczne.
Nisza realizowana - przestrzeń określona przez pełny zestaw warunków środowiska, w tym czynniki biotyczne.
1960 rok- N.G. Hairston. F.E. Smith, L.B. Slobotkin przedstawiają tzw. „zieloną hipotezę”: „ Świat jest zielony dzięki drapieżnikom, które kontrolując roślinożercę nie dopuszczając do całkowitego ogołocenia Ziemi z roślin”. Wyjaśnia to równowagę w ekosystemach jako wynik interakcji pomiędzy poziomami troficznymi.
1961 rok - J.H. Connell publikuje wyniki kontrolowanych eksperymentów terenowych wykazujących na determinowanie rozprzestrzeniania się zwierząt przez wzajemne powiązania: fizyczne środowisko, wrogów naturalnych i konkurencji. Jego praca wykazała więc, że struktura zespołu jest wynikiem wielu współdziałających mechanizmów, w tym konkurencji.
1962 rok - V.C. Wynne-Edwards, brytyjski zoolog, wprowadza pojęcie doboru grupowego. Twierdzi, że zachowanie grupowe prowadzi do usuwania nadmiernego potomstwa. Społeczne zachowania wg niego ewoluowały tak, by utrzymać optymalny stan siedliska danej grupy organizmów poprzez eliminację części osobników zachować stan grupy adekwatny do aktualnych zasobów środowiska.
1963 rok - W.D. Hamilton, brytyjski ekolog ewolucyjny, ogłasza teorię doboru krewniaczego. Teoria ta przewiduje istnienie sytuacji, w których osobniki przejawiają altruistyczne zachowania w stosunku do osobników spokrewnionych, a więc będących nosicielami wielu identycznych genów i ponoszą koszty tych zachowań. Dzieje się tak ponieważ sukces reprodukcyjny wielu krewnych jest genetycznie równoznaczny przeżyciu i rozmnażaniu się samego osobnika.
(…)
… produktywności upowszechniają stosowanie ilościowych metod w ekologii ekosystemów;
- dzięki międzynarodowej współpracy obiektem ekologii staje się cała biosfera;
- badania bioenergetyczne dostarczają materiału dla przyszłych analiz optymalizacji historii życiowych.
1964 rok - P.R. Ehrlich, P.H. Raven oraz 1966 rok - J. Jansen - inicjują badania koewolucji w biocenozach.
1966 rok - R.H. MacArthur i E.R. Pianka…
… - ogłaszają teorię biogeografii wysp. Teoria ta głosi, że liczba gatunków znaleziona na naturalnych wyspach jest determinowana przez dwa czynniki: imigrację i ekstynkcję. Imigracja zależy od odległości wyspy od źródła kolonistów. Tempo ekstynkcji jest zależne od wielkości wyspy. Większe wyspy zawierają więcej siedlisk o większej też różnorodności, co zwiększa liczbę gatunków, które mogą pomyślnie zadomowić…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)