Globalizacja rynków finansowych - wykład

Prof. Małgorzata Janicka
Międzynarodowe rynki finansowe
Wykład II – Globalizacja rynków finansowych
Globalizacja jest definiowana jako dążenie do pogłębienia wzajemnych współzależności między krajami i regionami
gospodarki światowej szczególnie poprzez handel i przepływy środków finansowych.
Globalizacja rynków finansowych jest zwykle postrzegana jako postępująca integracja rynków finansowych, której efektem
jest wzrost powiązań między rynkami i podmiotami działającymi na tych rynkach.
Do definicji globalizacji rynków finansowych zaliczamy elementy składowe, które ją tworzą:
1. wzrost powiązań miedzy gospodarkami poszczególnych krajów wynikający m.in. z rozwoju międzynarodowej
działalności przedsiębiorstw (działalność korporacji transnarodowych – wcześniejsze podejście: korporacje
wchodzą na rynki i korzystają z zasobów usług finansowych, obecnie: rynek finansowy musi dostosować się tak, by
móc świadczyć usługi korporacjom, korporacje kreują rynek finansowy)
2. liberalizacja krajowych rynków finansowych, na co składa się:
a. liberalizacja przepływów kapitałowych – zniesienie ograniczeń dotyczących przepływu kapitałów,
b. liberalizacja sektora usług finansowych – zniesienie barier dostępu do krajowych rynków finansowych dla
zagranicznych instytucji finansowych,
3. deregulacja w sektorze usług finansowych – znoszenie wszelkich ograniczeń w zakresie polityki prowadzonej przez
te instytucje na rynkach finansowych,
4. rosnąca konkurencja między instytucjami finansowymi i wzrost obecności tych instytucji na rynkach
międzynarodowych,
5. postęp technologiczny w dziedzinie usług informatycznych i telekomunikacyjnych,
6. zjawisko dezintermediacji (wypieranie instytucji bankowych z roli tradycyjnych pośredników między
kapitałodawcami i kapitałobiorcami, strony transakcji spotykają się bezpośrednio na rynku kapitałowym) na rynkach
finansowych i tworzenie innowacyjnych instrumentów finansowych.
Zależność między globalizacją i integracją międzynarodowych rynków finansowych:
 globalizacja to proces zachodzący obiektywnie, na który nie mamy wpływu, jedynym warunkiem wejścia w ten
proces jest zniesienie barier dostępu do rynku
 proces integracji wymaga formalnej zgody państw które biorą w nim udział
 globalizacja może prowadzić do integracji, ale integracja nie prowadzi do globalizacji
 integracja ma zwykle charakter regionalny, a globalizacja ma charakter globalny
Ocena procesu integracji nie jest jednoznacznie pozytywna. Kraje pogłębiając proces integracji jednocześnie wystawiają się
na destabilizujący wpływ kryzysów światowych.
Hipotezy objaśniające destabilizację rynków finansowych:
1. Hipoteza struktury – z punktu widzenia stabilności rynków finansowych w kraju, do którego napływają środki
finansowe, bardzo istotne znaczenie ma struktura tych napływów. Kapitał, czyli środki finansowe nie są postrzegane
jakie jednorodne (homogeniczne), a zostają rozbite na poszczególne kategorie:
a. inwestycje bezpośrednie,
b. inwestycje portfelowe,
c. kredyty prywatne,
d. pomoc publiczna.
Największy korzystny wpływ na gospodarkę mają inwestycje bezpośrednie i portfelowe. Nie ma takich zależności
jeśli chodzi o kredyty prywatne i pomoc publiczną.
2. Hipoteza progu – kraj, by uzyskać korzyści z globalizacji finansowej, musi spełniać określone warunki będące
progiem oddzielającym obszar zwiększonej podatności na kryzysy od obszaru potencjalnych korzyści, w tym przede
wszystkim wzrostu gospodarczego. Możemy do tego zaliczyć:
a. jakość instytucji publicznych np., odpowiednie regulacje prawne, efektywny nadzór, niski poziom
korupcji,
b. określony poziom rozwoju i zasób kapitału ludzkiego (wykształconej, wykwalifikowanej siły roboczej a nie
siły roboczej ogólnie).
Cechy charakterystyczne współczesnej globalizacji rynków finansowych:
1. większość przepływów kapitałowych ma miejsce miedzy krajami wysokorozwiniętymi.
2. duża ilość przepływów to inwestycje w papiery wartościowe, inwestycje portfelowe o relatywnie krótkim terminie
zapadalności, których głównym celem jest szybkie pomnożenie zainwestowanego kapitału.
3. następuje alienacja rynków finansowych – współcześnie większość przepływów finansowych nie jest związana z
regulacją należności z tytułu handlu usługami i towarami lub z tytułu dokonywania inwestycji o charakterze
produkcyjnym, ale wynika z czystych przepływów spekulacyjnych. Następuje odrywanie się rynków finansowych od
realnej sfery gospodarki.
... zobacz całą notatkę