To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
I. Fizjologia trawienia u przeżuwaczy Wyróżnia się ogólnie trzy okresy, w których występują pewne różnice w procesach trawienia.
W pierwszym okresie niemowlęcym ( od urodzenia do 3 miesiąca życia) proces trawienia u przeżuwaczy jest bardzo podobny do zwierząt z żołądkiem jednokomorowym (szczególnie do 6-8 tygodnia). Po tym okresie gdy żywienie poza mlekiem zostaje wzbogacone o inne rodzaje pasz ( siano, pasze treściwe) w trawieniu istotną rolę zaczynają odgrywać przedżołądki. Ich funkcjonowanie jest możliwe gdy rozwinięta jest odpowiednia flora i fauna, a która rozwija się prawidłowo przez kontakt z dorosłymi zwierzętami. Zasadniczym postępowaniem w przypadkach dysfunkcji przewodu pokarmowego jest przestrzepianie flory z dorosłych zwierząt. Istotnym jest pamiętanie, że leki w tym okresie powinno podawać się sondą a nie butelką, jak to czyni się wielokrotnie, ponieważ działanie rynienki przełykowej powoduje omijanie przedżołądków przez podawane leki (ten proces może występować nawet do 2 lat)
W drugim okresie między 3 a 24 miesiącem życia, zwierzęta utrzymują właściwości reflektoryczne skurczu rynienki przełykowej przy podawaniu większości płynnej karmy i roztworów. Większość przyjmowanych płynów dostaje się do trawieńca (stężone roztwory cukru, soli glauberskiej, mleko z wyjątkiem oleju parafinowego i kleiku siemienia lnianego) Sztuczne działanie rynienki wywołujemy podaniem CuSO 4 (1-2%) i kwaśnego węglanu sodu (10-20%), tympacholu.
U zwierząt z ostatecznie ukształtowanym przewodem pokarmowym i po osiągnięciu właściwych proporcji między poszczególnymi jego częściami składowymi przebieg procesów trawiennych w ujęciu schematycznym jest następujący. Pobrany pokarm po niezbyt dokładnym przeżuciu i obfitym naślinieniu zostaje połknięty, a następnie przełykiem przedostaje się do grzbietowego worka żwacza. W żwaczu substancje rozpuszczalne ulegają rozpuszczeniu w płynnej zawartości, cięższe i rozdrobnione nierozpuszczalne składniki np. ziarno zbóż itp. opadają na dno, pozostałe zaś tworzą na powierzchni gąbczasty splot włókien. Sortowanie treści następuje poprzez cyklicznie przebiegające automatyczne ruchy przędżołądków, pozostających pod wpływem układu wegetatywnego z ośrodkami w rdzeniu kręgowym i przedłużonym. Polegają one na występujących po sobie skurczach czepca i żwacza. Rozpoczyna je dwufazowy skurcz czepca. Podczas pierwszej fazy skurczu, nieco krótszej niż druga i trwającej ok. 2 sęk, zmniejsza się pojemność czepca od 2/3 do 1/2. Następnie ma miejsce przerwa (ok. 2 sęk) i nieznaczne rozluźnienie mięśniówki, w drugiej fazie czepiec kurczy się gwałtownie do wielkości pięści, przez co wtłacza do żwacza całą swoją zawartość. Jest to moment sprzyjający wbijaniu się ostrokończystych ciał obcych w ścianę czepca. W czasie trwającego jeszcze skurczu czepca rozpoczyna się fala skurczu żwacza. Występujący na wstępie skurcz jego przedniej części oddzieła fałdem żwacz od przedsionka. Zawartość płynna przedsionka cofa się do czepca, skąd następnie zostaje częściowo wessana przez księgi. Następnie fala skurczu obejmuje worek grzbietowy i rozszerza się ku tyłowi, przesuwając treść do worka brzusznego (dolnego). W worku brzusznym fala skurczu postępuje od tyłu ku czepcowi i przesuwa treść pokarmową do przedniej części worka grzbietowego. Po pierwszym silnym skurczu żwacza pojawia się drugi słabszy, z którym łączy się zwykle odbijanie
(…)
… pierwotniaków, co daje około 3-7 kg mikroorganizmów w żwaczu. Wiadomym jest, że tylko te działają aktywnie, których ilość przekracza 1 miln w 1 ml treści. Najważniejszymi są Streptococus bovis (zawiera amylazę), bakterie kwasu mlekowego z rodzaju Lactobacillus, G- pałeczki Bacteroides trawiące celulozę oraz ziarniaki Ruminobacter i Ruminococcus. Uważa się że decydujące znaczenie w procesach trawienia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)