Fizjologia roślin - Roślinne wskaźniki pH

Nasza ocena:

5
Pobrań: 140
Wyświetleń: 2226
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Fizjologia roślin - Roślinne wskaźniki pH  - strona 1 Fizjologia roślin - Roślinne wskaźniki pH  - strona 2

Fragment notatki:

Roślinne wskaźniki pH  Wiele roślin zawiera naturalne barwniki mające właściwości wskaźników pH. Niektóre   nazywane są nawet roślinami wskaźnikowymi, pozwalającymi na określenie kwasowości   gleby. Np. kwiaty niezapominajki na podłożu kwaśnym mają wyraźnie różowy odcień   w odróżnieniu od niebieskich kwiatów rosnących na podłożu alkalicznym (dotyczy to jednak   tylko tych roślin, które kwitną po raz pierwszy; niezapominajka jest rośliną wieloletnią).  Najpopularniejszym wskaźnikiem pH pochodzenia naturalnego jest lakmus. Jest to niebieski   barwnik otrzymywany z porostów Rocecella i Lecanora występujących na wybrzeżu Morza   Śródziemnego i Atlantyku. Nazwa „lakmus” pochodzi od holenderskiego słowa lacmoes (od   moes = "papka, pulpa"). Roztwór lakmusu w środowisku zasadowym barwi się na niebiesko,   zaś w obecności kwasów na czerwono. Zakres zmiany barwy przypada na pH ok. 5-8.   Innymi barwnikami mającymi właściwości wskaźników są barwniki antocyjanowe   (antocyjany) oraz betalainowe (betalainy).   Antocyjany nadają zabarwienie wielu owocom (np. czarna jagoda, aronia), warzywom (np.   czerwona kapusta), kwiatom (np. pelargonia, dalia, róże, fiołki i inne) oraz nasionom  i liściom roślin. Ich stężenie w owocach związane jest ze stopniem ich dojrzałości   i najczęściej rośnie w miarę dojrzewania owocu.  Antocyjany występują szeroko w całym świecie roślin z wyjątkiem glonów i rodzin takich jak   kaktusowate oraz komosowate (np. komosa, burak, szpinak). Rodziny te mają swoją odrębną   grupę barwników zwanych barwnikami betalainowymi (betalainami). Obecność betalain   w roślinie wyklucza obecność w nich antocyjanów.    Struktura i własności chemiczne  Antocyjany to barwniki roślinne o kolorze czerwonym, niebieskim lub fioletowym. Należą   one do szerszej grupy związków zwanej flawonoidami. Mają charakter glikozydów, czyli   w ich skład wchodzą części cukrowe (zwane glikonami) pochodzące najczęściej od glukozy,   a rzadziej od: galaktozy, ksylozy, ramnozy i arabinozy oraz grupy nie cukrowe (zwane   aglikonami). Aglikon antocyjanów nosi nazwę antocyjanidyny. Z roślin wyizolowano ponad   500 różnych antocyjanów, wyróżniono wśród nich 15 typów budowy części aglikonowych,   z których 6 spotyka się w naturze najczęściej (Rys. 1).    Barwa antocyjanów zależy od pH środowiska, w jakim się one znajdują. W przypadku pH   poniżej 7 (kwaśne) są one czerwone, a w pH obojętnym lub zasadowym (pH  7) mają barwę   niebieską lub fioletową. Jeśli jednak występują one w kompleksie z jonami glinu lub żelaza   ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz